เยี่ยฮวนเอ่อร์พูดจบก็หันไปกะพริบตาให้ฉือหว่านอย่างมีเลศนัย “หวานหว่าน ครั้งนี้สามีเธอเล่นบทพระเอกได้ดีเลยนะ”
โหลวซินเยว่หันไปมองฉือหว่านอย่างตกตะลึง “หวานหว่าน ประธานฮั่วเป็นสามีเธอเหรอ? เธอเป็นคุณนายฮั่วจริงๆ เหรอ?”
เยี่ยฮวนเอ่อร์พยักหน้า “หวานหว่านของพวกเรานี่แหละคือคุณนายฮั่ว!”
โหลวซินเยว่ไม่อยากเชื่อ เธอจับมือฉือหว่านไว้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความอิจฉา “หวานหว่าน เธอโชคดีจริงๆ”
ฉือหว่านได้แต่ยิ้มจางๆ อย่างพูดยาก เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความโชคดีคืออะไร
ฉือหว่านนอนลงบนเตียง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดแชทที่บันทึกไว้ว่า ‘สามี’
เธอลังเลเล็กน้อย สุดท้ายก็ส่งข้อความไปหาเขา “ขอบคุณ”
เพียงคำว่าขอบคุณสั้นๆ
ติ๊ง
ข้อความตอบกลับจาก ‘สามี’
ฮั่วซือหานตอบกลับด้วยข้อความสั้นๆ เช่นกัน “ขอบคุณยังไงดี?”
ปลายนิ้วเรียวขาวของฉือหว่านงอแน่น เธอไม่ได้ตอบเขา แต่สอดโทรศัพท์ไว้ใต้หมอนแล้วปิดตาลง
…
เช้าวันถัดมา
โหลวซินเยว่เดินทางมาที่ฮั่วซื่อกรุ๊ป ฮั่วซื่อกรุ๊ปนี้ตั้งอยู่ใจกลางทำเลทองของเมืองไห่เฉิง ตึกสูงระฟ้าราวจะทะลุเมฆ เป็นสัญลักษณ์ของเงินทอง อำนาจ และสถานะที่แท้จริง จนทำให้ผู้คนอดทึ่งไม่ได้
โห
