"ฮั่วซือหาน ฉันจะโทรหาฉือเจียวแล้วนะ!"
ในเมื่อเซียวอี้โทรมาเขายังกล้าหยิ่งผยองขนาดนี้ งั้นเธอจะโทรหาฉือเจียว ให้ฉือเจียวได้เห็นกับตา
ผลก็คือ ร่างสูงใหญ่ที่กดทับอยู่บนตัวเธอก็หยุดชะงักลง ฮั่วซือหานมองเธอจากที่สูงด้วยสายตาคมกริบ
ฉือหว่านหัวเราะเยาะ เธอรู้อยู่แล้วว่าชื่อฉือเจียวใช้ได้ผล "ฮั่วซือหาน รีบออกไปจากบ้านฉันซะ ไม่งั้นฉันจะให้ฉือเจียวรู้เรื่องที่นายลวนลามฉันคืนนี้ ถึงแม้ฉือเจียวจะไม่ทำอะไรเอง แต่เธอมีวิธีทำให้นายหมดหนทางได้ทุกอย่าง"
ฮั่วซือหานจ้องมองเธอด้วยสายตาเร่าร้อน น้ำเสียงทุ้มพร่า "ฉือหว่าน เธอเป็นอะไรไป"
ฉือหว่านชะงัก เธอกำลังพูดถึงฉือเจียวนี่ เขามาถามแบบนี้ทำไม
เป็นอะไรเหรอ?
ฮั่วซือหานก้มลง จูบติ่งหูขาวนวลของเธอเบาๆ "ฉือหว่าน เธอรั่วออกมาแล้ว"
รั่วอะไร?
ฉือหว่านเหมือนโดนสายฟ้าฟาด นึกขึ้นได้ทันที ตั้งแต่ตั้งครรภ์ ร่างกายเธอก็มีการเปลี่ยนแปลง หน้าอกตึงมากในช่วงไม่กี่วันมานี้ แล้วเมื่อคืนก็มีของเหลวสีขาวซึมออกมา
สมองของฉือหว่านระเบิดอีกครั้ง เธอรีบยื่นมือไปผลักฮั่วซือหาน "ออกไป!"
แต่ฮั่วซือหานกลับบีบคางเล็กของเธอไว้ แล้วจูบเธออีกครั้ง
เขาจูบอย่างหนักหน่วง ดุเดือดเ
