โครม!
ลี่มั่วเฉียนกลิ้งตกลงมาจากเตียง
ฉือหว่านยืนอยู่ที่หน้าประตูพอดี เห็นเหตุการณ์นี้เข้าพอดี ชายผู้ยิ่งใหญ่ในวงการธุรกิจอย่างลี่มั่วเฉียน กลับถูกเจียงยิ่งเสวี่ยถีบตกเตียง
พรวด
ฉือหว่านกลั้นไม่อยู่ หลุดหัวเราะออกมา
ลี่มั่วเฉียนลุกขึ้นยืนก่อนจะเหลือบตามองเจียงยิ่งเสวี่ยอย่างเย็นชา แล้วหันไปมองฉือหว่าน “ฉือหว่าน เธอขำอะไร!”
ฉือหว่าน “ขอโทษค่ะ ประธานลี่ ฉันไม่ได้ขำ เว้นแต่ว่าฉันกลั้นไม่ไหวจริงๆ ฮ่าๆๆ”
ลี่มั่วเฉียน “...” ขำพอหรือยัง? ถ้าขำต่อไปอีกก็เสียมารยาทแล้วนะ!
เจียงยิ่งเสวี่ยหันไปมองฉือหว่าน “คุณฉือ ต้องรบกวนคุณอีกแล้วนะคะ”
ฉือหว่านเดินเข้ามา เธอรู้สึกชอบเจียงยิ่งเสวี่ยอยู่ไม่น้อย “ประธานเจียง ฉันรู้สึกถูกชะตากับคุณตั้งแต่ครั้งแรก ถ้าคุณไม่ถือสา จะเรียกชื่อฉันเฉยๆ ว่าฉือหว่านก็ได้นะคะ เหมือนที่ประธานลี่เรียก”
เจียงยิ่งเสวี่ยยิ้ม “ได้จ้ะ ฉือหว่าน”
“ประธานเจียง ยื่นมือมาหน่อยค่ะ ฉันจะจับชีพจรให้”
เจียงยิ่งเสวี่ยยื่นมือออกมา ฉือหว่านแตะลงบนชีพจรของเธอ แล้วก็ขมวดคิ้วทันที
ลี่มั่วเฉียนไม่อยากเห็นฉือหว่านขมวดคิ้วเลย รีบถามขึ้น “ร่างกายเธอเป็นอะไร?”
ฉือหว่าน “ประธานลี่ ประธาน
