"ไชโย!/ไชโย!"ท่านทั้งสองร้องขึ้นอย่างดีใจ ฉันก็หันกลับไปมองหน้าอาธันด้วยความสงสัยแต่ก็ดีใจเหมือนกันที่คุณย่าไม่กรีดกันเราสองคน
"พรุ่งนี้ไปกรุงเทพกันลูก แม่จะไปสู่ขอเมียให้ธัน"คุณย่าหันกลับมาบอกอาธัน อาธันก็หลบสายตาคุณย่าและยกมือขึ้นไปลูบท้ายทอยตัวเองอย่างเขินใบหูของอาธันเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ
"แล้วขอหมั้นไว้ก่อนแล้วจะแต่งเมื่อไรล่ะลูก เราจะได้ไปบอกพ่อเขาถูก"คุณย่าเอ่ยถามอาธันขึ้นด้วยความสงสัย
"แก้มใสเรียนจบเมื่อไร แต่งเมื่อนั้นครับคุณแม่"อาธันเอ่ยบอกคุณย่าไปพลางหันมามองหน้าฉัน ปีนี้ฉันก็จะจบแล้วนะ เปิดเทอมนี้ฉันก็ขึ้นปีสี่แล้ว แล้วฉันก็ต้องไปฝึกงานอีก
"จ๊ะ งั้นตกลงตามนี้นะ^_^"คุณย่าเอ่ยขึ้นแล้วท่านก็ยิ้มกว้างอย่างดีใจ
"มีลูกก่อนได้ไหมจ๊ะ?"คุณย่าเอ่ยถามขึ้นพลางเลิกคิ้วมองมาที่ฉันกับอาธันสลับกัน ฉันกับอาธันจึงหันมามองหน้ากันทันที
"เอ่อ ผมว่าเเต่งก่อนดีกว่าครับคุณแม่ ผมไม่อยากให้คนอื่นมองแก้มใสไม่ดีนะครับ"
"อ๋อเนอะ แม่ก็ลืมไปงั้นถ้าหนูแก้มใสเรียนจบเมื่อไร ธันรีบมีหลานให้แม่เลยนะ เอาสักสามคน"คุณย่าเอ่ยขึ้น ฉันก็ได้แต่หัวเราะแหะๆอาธันก็มองหน้าฉันไม่เลิกอยู่ได้มองอยู่นั้นแหละอีแก้มก็เขินเป็นนะ
