เย็นวันเดียวกัน
ปึง
"อ่ะ กินข้าวสิ"พี่กัสวางชามข้าวลง มันเป็นข้าวไข่เจียวดำๆที่บ่งบอกว่ามันไหม้
"กินสิว่ะ!"พี่กัสนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับฉัน ฉันก็มองชามข้าว พี่กัสเขาหุงข้าวเองทอดใข่ให้ฉันด้วย เพราะตั้งแต่ตื่นนอนเขาก็อุ้มฉันไปอาบนำ้ แต่งตัว และพามานั่งรอเขาทำกับข้าว ฉันยังไม่พูดกับเขาเลย ไม่กล้าพูดอ่ะ อายพี่กัส ก็เขารู้แล้วว่าฉันรักเขา
"จะให้ฉันป้อนเรอะ?"พี่กัสเขาเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด ฉันเงยหน้าไปมองหน้าพี่กัสด้วยสายค้อนๆ
"เอ้า ก็เธอไม่กิน"พี่กัสก็หน้าถอนสีลง และเบาเสียงที่พูดกับฉันลง
"มันกินไม่ได้หรอกค่ะ แบบนี้น่ะ"ฉันบอกพี่กัสและชี้นิ้วไปที่ไข่เจียวไหม้ๆของเขา พี่กัสก็ขมวดคิ้วคุ้นคิด
"ทำไมจะกินไม่ได้ สีของมันเป็นแบบนี้ ฉันก็แค่ตีไข่ใส่จาน พอกระทะร้อนฉันก็เทไข่ลงไป"พี่กัสอธิบายวิธีทอดไข่ของเขาให้ฉันฟัง ฉันก็มองหน้าพี่กัสสลับกับใข่เจียวในจานข้าว มันกินได้จริงๆหรอ
"กินไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน!"พี่กัสตะโกนขึ้นพร้อมกับหยิบจานข้าวตรงหน้าของฉันไป พี่กัสเดินเอาไปเททิ้งลงในถังขยะ
"อดตายไปเลยแม่ง ทำให้กินแล้วมองเหมือนของสกปรก!"พี่กัสพูดขึ้นอย่างเสียงดัง แต่เขาไม่ได้หันมามองหน้าฉันหรอก
ปัง
พ
