หลังจากหนีพ้นจากคนใจร้าย หญิงสาวก็ปรี่ไปหาผู้เป็นแม่ กลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้มที่ดูอ่อนล้า จนผู้เป็นแม่เอ่ยทัก
" เหนื่อยมั้ยลูก แม่เตรียมกับข้าวไว้ให้แล้วมากินข้าวก่อนนะ" หญิงสาวเดินเข้าไปกอดอ้อนแม่อย่างที่เคยทำ คุณเดือนเพ็ญรู้ดีว่าลูกสาวกังวลเรื่องอะไร และเธอก็รู้ดีว่าลูกสาวของเธอนั้น เข้มแข็งมากพอที่จะก้าวผ่านเรื่องต่างๆไปได้
"หิวจังเลยค่ะแม่" หญิงสาวอ้อนผู้เป็นแม่ ก่อนจะเอื้อมไปเปิดดูแกงในหม้อที่ส่งกลิ่นหอมฉุย
"งั้นกินข้าวให้อิ่ม แล้วกลับไปนอนพักนะลูก แม่จะอยู่ทำความสะอาดในครัวอีกแปบก็กลับไปแล้วเหมือนกัน ว่าแต่คุณวาทิตย์กลับมาแล้วได้เจอกันรึยังล่ะลูก"
เธอไม่อยากจะบอกว่าได้เจอและพูดคุยอะไรกันบ้างจึงทำแค่พยักหน้า และก้มหน้าก้มตาทานข้าวในจาน หญิงสาวรู้สึกเหนื่อยล้าเกินกว่าจะพูดหรือทำอะไร เธออยากให้เรื่องนี้เป็นแค่ความฝัน ที่ตื่นขึ้นมาก็พบว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง
เช้าวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ หญิงสาวตั้งใจจะออกมาเดินเล่นที่สนามหญ้าเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์ยามเช้า แต่ก็ไม่คิดว่าวาทิตย์จะตื่นเช้าออกมาเดินเล่นด้วยเหมือนกัน
" เธอกับแม่เธอนี่มันเหมือนเห็บ หมัดที่เกาะครอบครัวฉันไม่ไปไหนเลยนะ กี่ปีมาแล้วที่ฉันอุตส่าห์หนีไปอยู่ต่างประเทศพวกเธอก็ไม่ยอมไปไหน"
วาจาเผ็ดร้อนที่ไม่น่าออกมาจากปากของชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความรังเกียจ ทำให้คนฟังถึงกับน้ำตาตกใน แต่สิ่งที่เธอรับไม่ได้คือการที่เขาดูถูกแม่ของเธอ
เพี้ยะ!!!! เสียงฝ่ามือเล็กกระทบใบหน้าข้างหนึ่งของชายหนุ่ม จนหน้าของเขาหันไปตามแรงมือ
" คุณจะดูถูกฉันยังไงก็ได้ แต่ฉันไม่ยอมให้คุณมากล่าวหาแม่ของฉันเด็ดขาด"
หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
" เธอกล้าตบฉันงั้นหรอ ยัยเด็กบ้า รู้จักคนอย่างฉันน้อยไปซะแล้ว"
พูดจบชายหนุ่มก็กระชากแขนหญิงสาวเข้ามาปะทะอกแกร่ง มือข้างหนึ่งสอดเข้าท้ายทอยเพื่อให้หญิงสาวแหงนหน้าขึ้นรับจูบลงทัณฑ์ โทษฐานที่กล้าฟาดฝ่ามือใส่ใบหน้าหล่อๆ ของเขา จากที่แค่จะจูบเพื่อลงโทษหญิงสาว กลับกลายเป็นเขาเองที่ต้องใจเต้นแรง ริมฝีปากอิ่ม ที่ดูจิ้มลิ้ม หวานละมุน อืมม...หวานมาก หวานกว่าริมฝีปากที่เคยลิ้มลอง ริมฝีปากชมพูของหญิงสาวที่อยู่ในอารามตกใจจนเผลอเผยอปากทำให้เปิดโอกาสให้ลิ้นร้ายของชายหนุ่มแทรกเข้ามาลิ้มชิมรสหวานได้ง่ายยิ่งขึ้น
"อื้ออออ อืออ "
เสียงหวานร้องครางประท้วง หมัดเล็กๆ ทุบลงบนอกแกร่ง ราวกับหินผา มีหรือที่ชายหนุ่มจะสะทกทะท้านเขายังคงครอบครองปากอิ่มนุ่นนิ่ม มือหนายกขึ้นจับมือเล็กที่คอยประท้วง รวบสองมือบางไว้ด้านหลังด้วยมือเดียว ส่งผลให้หน้าอกอวบปะทะกับอกแข็งแรงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออก เมื่อสัมผัสได้ว่าสาวน้อยในอ้อมแขน เริ่มขาดอากาศหายใจเพราะรสจูบเผ็ดร้อนของเขา
" ถึงกับหอบเลยหรอ ป่านนี้คงแฉะหมดแล้วสินะ คนอย่างเธอนี่มันร่านดีจริงๆ คราวนี้ฉันแค่ทดสอบสินค้า แต่ถ้าเธอยังหน้าด้านอยู่บ้านหลังนี้อีก ฉันไม่หยุดแค่นี้แน่"
ชายหนุมผลักร่างแน่งน้อยที่แนบอกออกห่าง จนร่างหญิงสาวเซไปอีกทาง คนที่โดนจูบไม่ทันตั้งตัวยังยืนอึ้งตะลึงงัน ส่วนตัวต้นเหตุของเรื่องก็เดินหนีเข้าบ้านไปแล้ว
บ้าฉิบ!!!!! ชายหนุ่มได้แต่สถบในใจ เขาจูบหล่อน จูบแสนหวานที่ชวนติดใจนั้นคืออะไร ใช่ว่าเขาจะด้อยประสบการณ์ด้านนี้ซะเมื่อไหร่ ตอนอยู่ต่างประเทศเขาก็มีสัมพันธ์ทางกายกับผู้หญิงมากหน้าหลายตา แต่เขาก็ป้องกันอย่างดีมาตลอด แล้วทำไมกับอีแค่เด็กบ้านๆคนนึงถึงทำให้เขาติดใจในรสจูบแสนหวานนั้นได้ แถมยังเป็นจูบจากหญิงสาวที่เขาตั้งหน้าตั้งตาเกลียดซะด้วย
ฝ่ายหญิงสาวหลังจากหายตื่นตะลึง จากจูบไม่ทันตั้งตัวเมื่อครู่ เธอจึงได้รับรู้แล้วว่าวาทิตย์คือตัวอันตรายสำหรับเธออย่างแท้จริง จากนี้ไปเธอคงต้องหลีกเลี่ยงการปะทะกับเขา เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
แต่ชีวิตคนเรามันก็ไม่ได้มีอะไรเป็นอย่างที่คิดเสมอไปสินะ !!!!!
