ลลิล...
ฉันมองหน้าคุณคิมหันต์เพื่อจับผิดว่าที่เขาพูดมามันเรื่องจริงหรือสร้างเรื่องขึ้นมาเพื่อให้ฉันเลิกเศร้าเรื่องลูก
"ลิลไม่เชื่อที่พี่พูดใช่ไหม"
"ค่ะฉันไม่อยากเชื่อ"
"งั้นพี่มีวิธีพิสูจน์"
"พิสูจน์ยังไงคะ"
"ก็ทำแบบนี้ไง"
"ว๊ายยยย ปล่อยนะ" ฉันร้องด้วยความตกใจที่จู่ๆเขาก็อุ้มฉันในท่าเจ้าสาวแล้วพาขึ้นข้างบน เขาตรงไปยังห้องนอนของเขา
"คุณจะพาฉันไปไหน"
"ก็ไปพิสูจน์ไงว่าที่พี่พูดมันคือเรื่องจริง ตอนนี้ลูกๆของเราอยากกลับมาอยู่ด้วย เราก็ต้องทำให้พวกเค้าได้กลับมาสิหรือลิลไม่คิดถึงลูกไม่อยากให้ลูกกลับมา"
"ไม่ใช่อย่งนั้นนะคะแต่ว่า"
"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นครับตอนนี้เราต้องรีบทำเวลาไม่อย่างงั้นเด็กๆอาจจะไปเกิดเป็นลูกคนอื่นก็ได้" เขาพูดโน้มน้าวให้ฉันเชื่อในสิ่งที่เขาพูด แต่ฉันก็ไม่ได้เชื่อเขามันเชื่อยากแต่ตอนนี้ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เพราะเขาพาฉันมาถึงห้องนอนของเขาแล้ว เขาวางฉันลงบนเตียงอย่างเบามือก่อนจะเริ่มซุกไซร้ฉันโดยที่ฉันไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจ เรื่องลูกฉันยอมรับว่าฉันอยากให้แกกลับมาฉันอยากไถ่โทษที่ฉันเคยทำให้แกจากไปโดยที่ฉันไม่สามารถปกป้องแกได้ถ้าแกกลับมาจริงๆฉันคงจะดีใจมากแต่พ่อของลูกต้องเ
