คิมหันต์...
"คนนี้น่ะเหรอภรรยาของคิมคนที่จะให้เรามารักษา" ผมพาพยาบาลที่ชื่อชมจันทร์เดินมาหาลิลที่ตอนนี้กำลังนั่งเหม่อลอยกอดตุ๊กตาอยู่ที่สวนกุหลาบหลังบ้านเพราะลิลชอบมานั่งตรงนี้ประจำโดยมีกิ๊บกับจุ๊บแจงคอยอยู่เป็นเพื่อน
"อื้มใช่คนนี้แล่ะเธอชื่อลิล"
"ดูเธอยังเด็กอยู่เลยนะไม่น่ามาเจอเรื่องแบบนี้เลย"
"ว่าแต่เธอจะเริ่มทำงานวันนี้เลยใช่ไหม" ผมเปลี่ยนเรื่องคุย
"อื้มมแล้วคิมจะให้เราพักห้องไหน"
"ห้องรับแขกเดี๋ยวจะให้เด็กพาไป" จากนั้นผมก็เรียกกิ๊บกับจุ๊บแจงให้พาชมจันทร์ไปที่ห้องพักที่ผมให้แม่บ้านจัดเตรียมไว้
ผมเดินมานั่งใกล้ๆลิลลิลก็หันมามองหน้าผมเธอมองหน้าเหมือนเธอกำลังนึกอะไรอยู่
"มองหน้าพี่ทำไมครับหรือจำพี่ได้แล้ว" ลิลส่ายหน้าก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทางเหมือนไม่อยากเห็นหน้าผมแต่ก็ยังดีที่เธอไม่มีท่าทีหวาดกลัวแล้วไล่ผมไปไกลๆเหมือนช่วงแรกๆอาจจะเป็นเพราะผมพูดดีกับเธอคอยดูแลเอาใจใส่ อยากจะบอกว่าเรานอนด้วยกันทุกคืนและผมก็บอกรักลิลทุกคืนแม้ว่าเธอจะมีท่าทีไม่รับรู้อะไรเลยก็ตาม
"ลิลหิวหรือครับ" เธอส่ายหัวอีกก่อนจะก้มมองดูตุ๊กตาในมือแล้วก็ร้องไห้
"ฮือออ ลูก ลูกแม่ทำไมหนูทิ้งแม่ไปล่ะ ฮืออ ฮืออออ" ลิลเริ่ม
