เมื่อเหยาหวังเหว่ยเห็นสตรีทั้งสอง ก็ย้อนนึกถึงเรื่องในอดีต ลี่อินใจเย็นอ่อนโยน มักตามใจฟางหนิงหลิน ส่วนลี่จินใจร้อนวู่วามไม่ยอมคนพูดจาโผงผางตรงไปตรงมาเปิดเผย และที่สำคัญลี่จินมักมีปากเสียงกับเหยาซิงอีน้องชายของเขาทุกคราที่ได้เจอหน้ากัน เพราะน้องชายของเขามักพูดจาต่อว่าฟางหนิงหลินอยู่เป็นประจำ จึงไม่แปลกที่ลี่จินจะออกปากปกป้องคุณหนูของนาง
เหยาหวังเหว่ยรู้ดีว่าลี่อินและลี่จินเป็นคนที่ฟางหนิงหลินสนิทสนมราวกับพี่น้อง ‘เช่นนั้นครั้งนี้มิสู่ข้าทำให้เจ้าสมปรารถนา วันหน้าเจ้าจะได้เอ่ยสนับสนุนข้าต่อหน้านาง” เขายิ้มแฝงความเจ้าเล่ห์ขณะคิดแผนร้าย เหยาหวังเหว่ยหันไปส่งสายตาให้องครักษ์คนสนิท ก่อนที่จะเอ่ย
“ครั้นข้าจะสั่งโบยคุณหนูเช่นพวกเจ้า ก็ดูเหมือนพวกเจ้าจะรับไม่ไหว ในเมื่อปากของพวกเจ้าสร้างปัญหา เช่นนั้นมิสู้ถูกตบสักหน่อยจะได้ไม่กล้าปากมากอีก” เขาเอ่ยเสียงราบเรียบ แต่แววตากับสีหน้านั้นราวกับปรารถนาอยากเห็นเลือด
คุณหนูทั้งสามราวร่างกายหมดแรง จากที่คุกเข่าอยู่กลายเป็นนั่งราบไปกับพื้น ใบหน้าจากที่มีเพียงเม็ดเหงื่อบัดนี้กลายเป็นมีสายน้ำสองสายไหลอาบแก้ม
