สตรีผมสองสีเอ่ยจบก็จ้องมองไปยังหลานทั้งสามทีละคน ทุกคนล้วนหลบสายตาเมื่อถูกมอง เหยาหวังเหว่ยเห็นท่าทางลำบากใจของพี่น้องจึงได้เอ่ยแก้ต่างให้
“เสด็จย่าพี่ใหญ่กับน้องสามเพิ่งกลับมา ถึงเมื่อคืนจะมีสตรีโฉมงามมากมายแล้วอย่างไร พวกนางจะเป็นคนรู้ใจของพี่ใหญ่กับน้องสามได้เช่นไรในเมื่อยังไม่ได้พูดคุยกันเลย เช่นนั้นให้เวลาพวกเขาหน่อยเถอะ” เขารู้ดีว่าต่อให้เขาไม่แก้ต่างให้เหยาลี่เซียน ก็ไม่มีใครอยากบังคับนางให้แต่งงานออกเรือนแบบจริงจังสักคน เพราะทุกคนยังตัดใจให้นางแต่งงานออกไปไม่ได้ ยกเว้นแต่บุรุษผู้นั้นจะแต่งเข้ามา
“เช่นนั้นก็ได้ แต่พวกเจ้าก็รีบกันหน่อย อย่าปล่อยให้ยายแก่เช่นข้าต้องกังวลกับพวกเจ้า เข้าใจหรือไม่” เพียงสตรีวัยชราเอ่ยจบ องค์หญิงและองค์ชายทั้งสองก็เอ่ยตอบรับพร้อมกันทันที
หลังจากที่ทั้งหมดร่วมกันทานอาหารจนเสร็จแล้ว ก็ได้อยู่เพื่อพูดคุยกันต่ออีกพักใหญ่ ๆ ก่อนที่ไทเฮาจะเอ่ยขอตัวกลับเข้าไปพักผ่อน แต่ก่อนที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้นั้น นางได้ใช้สายตามองไปยังบุตรชายเจ้าของบัลลังก์
เฉิงเฟิงฮ่องเต้เพียงเห็นสายตาของมารดาก็รีบลุกขึ้นมาเพื่อพยุงม
