“บ้าจริง เกิดเรื่องเช่นนี้กับน้องเล็กแล้ว ยังไม่ยอมให้พวกเราเข้าเมืองหลวงไปร่วมงานศพโดยตรง กลับให้พวกเราอยู่ที่นี่แทน เป่ยหมิงเต๋อเซิ่งหมายความว่าอย่างไร?!”
หน้าประตูหุบเขาหิมะ ชายร่างใหญ่คนหนึ่งกล่าวด่าทออย่างเกรี้ยวกราด
“หยวนซู่ ระวังคำพูดด้วย”
หยวนชางที่เป็นผู้นำและอายุมากที่สุด แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด สีหน้าดูอ่อนล้า
“รีบจัดการเรื่องที่พักก่อน เข้าเมืองดูใจน้องเล็กสำคัญที่สุด อย่าก่อให้เกิดความขัดแย้งที่ไม่จำเป็น”
หยวนกวงตบไหล่ของพี่รองพร้อมกับกล่าวเสียงเบา “เพราะเรื่องของน้องเล็ก ตลอดทางมานี้พี่ใหญ่ไม่ได้นอนเลย เข้าไปกันก่อนเถอะ พบน้องเล็กครั้งสุดท้ายสำคัญที่สุด”
“ก็ได้” หยวนซู่ถอนใจหนักๆ ทีหนึ่ง “รอได้พบน้องเล็กแล้ว ข้าไม่ละเว้นเป่ยหมิงเต๋อเซิ่งแน่นอน”
น้องเล็กที่พวกเขาทะนุถนอมเหมือนแก้วตาดวงใจ กลับป่วยกะทันหันโดยไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ
เป่ยหมิงเต๋อเซิ่งดูแลอาอิงอย่างไรกันแน่!
“กั๋วกงทุกท่าน จัดเตรียมห้องพักเรียบร้อยแล้ว เชิญตามพวกเราเข้ามา”
หัวหน้าองครักษ์หลวงคนหนึ่งเดินออกมา
มีความเคลือบแคลงใจสายหนึ่งแลบผ่านแววตาหยวนกวง เขาแสร้งถามอย่างไม่ใส่ใจ “เหตุใดจึงมีแต่เจ
