“ข้าฟังพี่ใหญ่ ไม่แตะต้องอาหารพวกนี้แล้ว แต่ว่าต่อจากนี้พวกเราควรทำอย่างไร?”
ถ้าหากสถานที่แห่งนี้ผิดปกติอย่างที่พี่ใหญ่พูด แต่พวกเขาเข้ามาในหุบเขาหิมะแล้ว
“พวกเราพาทหารมาด้วย หรือไม่ให้คนของพวกเราควบคุมหุบเขาหิมะไว้ก่อน แล้วค่อยส่งคนสนิทไปสืบข่าวในเมืองหลวง ดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
หยวนกวงขึ้นชื่อว่าเป็นคนฉลาดมีไหวพริบ แค่พัดพัดก็คิดแผนออกแล้ว
หยวนชางพยักหน้า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราแสร้งกินอาหารแล้วหมดสติ…”
ทั้งสามนั่งลงพร้อมกัน ขณะที่กำลังจะจับตะเกียบ ทันใดนั้นก็เกิดความเคลื่อนไหวขึ้นตรงหน้าต่าง มีร่างเงาสองสายกระโดดเข้ามาจากหน้าต่าง
“พี่ใหญ่ระวัง!”
หยวนซู่รีบลุกขึ้นชักดาบพร้อมกับหันไปทางผู้มา หลังจากมองเห็นใบหน้าของคนหนึ่งในนั้นอย่างชัดเจน ม่านตาเขาหดเล็กน้อย
“โยวหลาน เหตุใดเป็นเจ้า?”
“เหตุใดเจ้าเข้ามาทางหน้าต่าง?”
ทั้งสามตามเหตุการณ์ไม่ทัน
เป่ยหมิงโยวหลานมองกู้หว่านเยว่แวบหนึ่งแล้วเดินเข้าไปประสานมือคารวะทั้งสาม
“ท่านลุงทั้งสาม เรื่องนี้ยากจะพูดให้เข้าใจในประโยคเดียว ข้าจะค่อยๆ เล่าให้พวกท่านฟังก็แล้วกัน”
กู้หว่านเยว่รู้ว่าพวกเขามีเรื่องต้องคุยกัน จึงเดินไปที่ประตูอย
