ตอนที่ 11.
พูดจบร่างสูงใหญ่ก็ก้าวยาว ๆ เดินขึ้นห้องนอนไปพร้อม ๆ กับความเดือดดาลที่ตนเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงเกิดขึ้นมากมายนัก ก็แค่... แม่นั่นหนีกลับบ้านไปกับชู้รัก
ดีซะอีก... อิสรภาพของเขาจะได้ไม่สั่นคลอนเพราะผู้หญิงอย่างหล่อนอีก
ดารารัศมีมองตามร่างสูง ๆ ของธาราเขตไปด้วยความสายตาไม่พอใจ ใบหน้างามบูดบึ้ง จนอิ่มใจต้องถามด้วยความสงสัย
“คุณรัศมีทำไมหน้าบูดล่ะคะ ในเมื่อคุณธาราก็ไม่ได้สงสัยเรื่องนังนั่นเลย...”
ผู้เป็นเจ้านายหันมาจ้องสาวใช้คนสนิทตาขวาง “ก็แกไม่เห็นหรือไง แค่เราบอกว่านังนั่นหนีกลับบ้านไปกับผู้ชาย พี่ธาราถึงกับโมโหหน้าเขียวหน้าเหลืองเลย สงสัยจะหลงเสน่ห์มันเข้าให้แล้วมั้ง”
อิ่มใจทำตาโต พยายามนึกตาม แล้วก็รีบเออออห่อหมกออกมา “จริงสิคะ แค่บอกว่ามันอาจจะไปมีอะไรกันต่อ คุณธารายังทนฟังไม่ได้เลย นี่สงสัยจะชอบแม่นั่นเข้าจริง ๆ แล้วละค่ะ”
“นังอิ่ม...!”
“ขา... คุณรัศมี”
“ใครใช้ให้แกมาสะเออะออกความคิดเห็นยะ ไปเลยนะ ไปให้พ้นหน้าฉัน ไปสิ!” ดารารัศมีเงื้อมือขึ้นสูง อิ่มใจเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเผ่นหนีออกไปอย่างรวดเร็ว
“ถึงพี่ธาราจะถูกใจแก แต่ยังไงแกก็ไม่มีทางได้สมหวัง” หญิงสาวหัวเราะร่
