ตอนที่ 30.
ขณะที่ธาราเขตพาพลอยไพลินขับรถเข้ากรุงเทพฯ ไปแล้วนั้น ต้นตาลก็กำลังนั่งหน้าซีดเผือดอยู่ตรงหน้าของคิมหันต์และวงศ์ตระกูลที่กำลังเดือดดาลเหลือกำลัง
“แขกเหรื่อมากันพร้อมหมดแล้ว แต่เจ้าสาวไม่มี นี่พ่อจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน...” นิพล วงศารัตนาพร บิดาของคิมหันต์อาละวาดใหญ่ เดินพล่านเป็นเสือติดจั่น
“แม่บอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นก็ไม่เชื่อ ดูสิ หนีตามผู้ชายไปซะงั้น โอ๊ย... แม่จะเป็นลมสงสัยได้ขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์แน่ ๆ เลย”
คุณนายเพลินพิศ มารดาของคิมหันต์ทำท่าจะเป็นลม ต้นตาลจะวิ่งเข้าไปรับ แต่ก็ถูกเสียงกระด้างของคิมหันต์ตวาดขึ้นซะก่อน ร่างอรชรในเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงขายาวแบบที่คิมหันต์เคยเห็นเป็นประจำชะงักงัน
“อย่ามายุ่งกับแม่ของฉัน! เธอมันตัวซวย...”
คิมหันต์มองเด็กสาวตรงหน้าอย่างชิงชัง ก่อนจะก้าวยาว ๆ รับไปร่างของมารดาเอาไว้แนบอก ต้นตาลหน้าจ๋อยน้ำตาซึม
“อย่าไปดุต้นตาลนักสิคะพี่คิม ต้นตาลยังเด็กจะรู้เรื่องอะไร” นี่แหละคือคนเดียวที่เห็นใจและมองหล่อนด้วยความสงสาร หยาดพิรุณ น้องสาวคนเล็กของคิมหันต์
“อย่ายุ่งเรื่องผู้ใหญ่ได้ไหมยายเอิง อยู่เงียบ ๆ ไปเลย” คิมหันต์หันไปดุน้องสาว
