บทที่ 9 เซอร์ไพรส์
โอโซนมองหน้าเพื่อนเลิ่กลั่ก ก่อนจะวิ่งตามแป้งปั้นมา เขารีบยื่นมือไปจับไหล่แป้งปั้นจนเด็กสาวต้องหยุดเดินแล้วหันมามองหน้าโอโซนอย่างเป็นคำถาม
"คือพวกพี่จะออกค่ายอาสาที่จังหวัดน่าน น้องแป้งสนใจไปด้วยกันไหมครับ ไปสี่วัน เอ่อ..พวกพี่ไปซ่อมรถฟรีส่วนน้องแป้ง ถ้าสนใจก็ไปแจกน้ำกับขนมก็ได้" โอโซนเอ่ยชวนแป้งปั้นพลางหันไปมองเพื่อน ปริน ขุนเขา ธันวา ปกป้องต่างยิ้มให้เขาหมด ยกเว้นบดินทร์ที่กำลังถลึงตาใส่และกัดฟันแน่น "ถ้าสนใจยังไงโทรมาหาเพื่อนพี่ได้เลยนะ เบอร์ไอ้ดินครับ มีใช่ไหม?"
"มีค่ะ ขอแป้งไปขออนุญาตพ่อก่อนนะคะ น่าสนใจอยู่ค่ะ"
"โอเคเลยครับ เดี๋ยวพวกพี่จะดูแลอย่างดีเลยครับ" โอโซนยิ้มหวานให้แป้งปั้นแล้วโบกมือลาเธอ เขาเดินกลับมาหาเพื่อนก็เจอกับสายตาที่เป็นคำถามจ้องมายกเว้นบดินทร์ที่ส่งสายตาดุดันมาราวกับจะฉีกกระชากเขาออกเป็นชิ้นๆ
"มึงไปคุยไรกับน้องวะ" ปรินเอ่ยถามขณะเคี้ยวลูกชิ้นจนแก้มป่อง
"ไม่บอก รอเซอร์ไพรส์แล้วกัน"
"อ่า..มึงนี่นะ ชอบเซอร์ไพรส์อะไรที่ทำให้พวกกูอยากรู้ตลอด"
"เออ ใจเย็นๆกันหน่อย เดี๋ยวก็ได้รู้เร็วๆนี้"
"เออ ว่าแต่ไปออกค่าย เราจะเอาไรไปบ้างวะ กูตื่นเต้นฉิบหาย" ปกป้อ
