หลังจากการฉลองผ่านพ้นไป อินทรีย์และอัญชันพากันเดินกลับมาที่เรือนโดยมีชมพู่เดินตามหลังมาด้วย
ชมพู่เองก็รู้สึกอึ้งและตกใจกับข่าวที่ได้ยินกับหู ภาพที่ได้เห็นกับตาทำให้อยากจะเม้ามอยกับยายปริกและคนในเรือนเป็นอย่างมาก หลังจากมาถึงเรือน ชมพู่ก็รีบวิ่งตรงไปหายายปริกทันที
"ยาย ยาย!" ชมพู่ตะโกนเรียกยายปริกในเวลาที่ดึกดื่นเกือบยามหนึ่ง ยายปริกก็ต้องลุกแหกขี้ตาตื่นขึ้นมาเพราะนางชมพู่เคาะประตูไม่หยุด
"เอ็งเป็นบ้าอะไรของเอ็งหึ นางชมพู่มาเคาะเวลายามนี้ ไม่มีใครสั่งใครสอนหรือไงว่าเป็นเวลาที่เขาหลับนอนกัน" ยายปริกด่าชมพู่เป็นชุด แต่ชมพู่นั้นกลับไม่รู้สึกสะทกสะท้าน
"ยายรู้หรือไม่จ๊ะ วันนี้เกิดอะไรขึ้น" ชมพู่ที่คันปากอยากจะบอกยายเต็มแก่
"มันมีเรื่องสำคัญอะไรถึงขนาดเอ็งต้องปลุกคนแก่อายุเกือบ 70 ปีอย่างข้าขึ้นมาเนี่ย" ยายปริกลุกขึ้นมาได้ก็ด่านางชมพู่เป็นชุด
"วันนี้ที่ข้ากับคุณหนูอัญชันกลับมาจากลานฝึกอาวุธเวลานี้ ยายไม่สงสัยเลยหรือไง" นางชมพู่ก็ยังเฉไฉไม่ยอมพูดเสียที
"หากเอ็งไม่พูด ข้าจะกลับไปนอนแล้วนะ นางชมพู่ ข้าง่วง พรุ่งนี้ต้องตื่นมาใส่บาตรแต่เช้า" ยายปริกทำท่าเดินหันหลังจะกลับเข้าห้องนอนปิดประตู นางช
