Romances de ิิิิดอกบุหงา-2537

นายหัวอัสลานผู้อุปากระมาหยา ตอนนี้ อายุ 19-20 ปี เรียนจบ ม.6 แล้ว ตลอด 5 ปีที่อุปการะไม่เคยไปดูนอกจากส่งลูกน้องไปดูแลให้การศึกษาดูแลอย่างดี แต่เขาไม่ชอบเด็กเลยส่งไปอยู่กับแม่นมในสวน จน 5 ปี ไม่เคยเห็นหน้าจนเกิดอุบัติเหตุทำให้ได้เห็นหน้ากัน และพอเห็นหน้าดันหลงชอบเด็กในอุปการะคนนี้เข้าอย่างจัง แต่หารู้ไหมคู่แข่งบานเลย หัวกระไดบ้านไม่แห้งตัวเองก็หวงจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง คู่แข่งตัวเป้งคือ นายหัวใหญ่ เจ้าของบาร์และเจ้าของร้านที่มาหยาเช่าร้านขนมอยู่ “หนูชื่อมาหยาจ้ะ หนูชอบทำขนมแล้วอยากจะมาขายขนมที่นี่ได้ไหมจ้ะ” “ได้ซิ ฉันคิดค่าเช่าเธอเดือนละ 3500 จ่ายล่วงหน้า 3 เดือนสัญญาเช่าซื้อให้ 2 ปี เธอตกลงไหม”ความจริงค่าเช่าที่เดือนละ 40000 บาท แถมสัญญาเช่าปีต่อปี แต่นายหัวใหญ่ที่อยากจะเห็นหน้าเด็กคนนี้ทุกวันก็ยอมลดทุกอย่างแถมโปรโมชั่นให้เด็ก ม.5 ที่น่ารักคนนี้ เอาแซ่นายหัวใหญ่ผู้เปย์ก่อน นายหัวอัสลานผู้อุปการะ ใครมันจะชนะใจ มาหยาได้กันนะ

"ถ้าลูกชายฉัน มันไม่ทำหน้าผัว ขอฉันทำแทนนะ.."คมสันกระโจนเข้าหาลูกสะใภ้ด้วยความหิวกระหาย "พ่ออย่า ทำแพรเลย.! แพรเสียว ไม่ไหวแล้ว.." เสียงแพรลูกสะใภ้ที่แสนดีของพ่อผัว ที่โดนจับกระแทกจมมิดแท่งเนื้อ

เจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวเป็นคนดีร่ำรวยมีแต่คนรักใคร่แต่เขาไม่มีลูกมีเมีย ในคืนวันฝนพรำเขากลับจากซื้อวัตถุดิบก๋วยเตี๋ยวและ โดนรถชนแสงสุดท้ายที่เขาเห็นและจำได้คือแสงสีขาวโพลน เขาตื่นลืมตาทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปภาพความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมไหลเข้ามาให้เขาได้เห็น เจ้าของร่างที่เลวทรามต่ำช้า ติดการพนันตบตีลูกเมียไม่ทำงานทำการ เขาถึงกับปวดหัวกับภาพที่เห็น แต่ภาพความทรงจำมันทำให้เขารู้ว่าเขาเกิดมาในยุคที่อาหารมีค่าดั่งทองคำ ภารกิจที่เขาได้รับมอบหมาย เขาจะต้องกลับไปจัดการกับครอบครัวที่ยากจนนี้ให้มั่งคั่งและดูแลลูกเมียรวมถึงพ่อที่แก่ชราของเจ้าของร่าง พร้อมกับภารกิจใหญ่อันดับอึ้งคือต้องหาอาหารเสบียงสะสมให้ผ่านพ้นฤดูหนาวที่กำลังจะมาอย่างโหดร้าย

"นางมะลิต่อไปนี้มึงต้องขึ้นมาหากูทุกคืน" "ทุกคืนเลยเหรอจ๊ะ" "ใช่ทุกคืนมึงมีปัญหาอะไรหรือเปล่า" "ไม่มีจ้ะแต่ว่าไม่ทุกคืนไม่ได้เหรอจ๊ะ" "ต่อไปนี้มึงจะต้องมาให้กูดูดนมมึงทุกคืนก่อนนอน"

นายคับ นายหญิงหายไปคับ .!!พวกมึงทำงานกันภาษาอะไรกูสั่งยิงทิ้งแม่งให้หมด..ผู้หญิงคนเดียวมึงปล่อยให้หนีไปได้ยังไง พวกมึงดูแลเธอยังไง ผมเพียงได้ยินว่าเธอหายไปหัวใจของผมชา เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน นิชา

มึงกล้ายุ่งกับนางอัญชันหรือไงว่ะ ไอ้พันธ์ พ่ออินทรีย์ดุยิ่งกว่าเสือเสียอีกนะมึง" กูอยากได้แม่อัญชันทำเมีย ยกโคตรพ่ออินทรีย์มากูก็ไม่กลัว"ไอ้พันธ์ที่ชอบนางอัญชัน ผู้หญิงในเรือนพ่อคุ้มอินทรีย์ แต่มันไม่รู้ว่ากำลังยุ่งกับดวงใจของเสือดุ เสือที่เฝ้าเลี้ยงดูทนุถนอมอัญชัญมาตั้งแต่เด็ก

ข้าบอกเอ็งว่า เลิกยุ่งกับข้าซักที..!! ข้าไม่ได้ชอบเอ็ง ทำอย่างไรก็ไม่มีวันชอบเอ็ง ทุกคำที่สิงห์ตะคอกกลับไปหาร่างเล็กที่กำลังยืนยิ้มให้เขา ทั้งที่น้ำตาไหลอาบสองแก้ม นับจากนี้ไปพี่จะไม่เห็นหน้าข้าอีก

"จากนี้ไปเหมยคือผู้หญิงของกู..! ถ้ามึงไม่ฟังกูจะให้มึงไปเฝ้ายมบาลซะ...ลากตัวมันออกไปให้พ้นหน้ากู..!" กูยอมแล้ว อย่าทำอะไรกูเลย เสียงไอ้ธงโวยวายลั่น "ไม่เป็นไรแล้ว ผมมาช่วยคุณแล้ว" อาชาตอบด้วยน้ำเสีนงอ่อนโยน

เธอจะใช้หนี้ฉันยังไงพ่อของเธอหนีไปแล้ว?อยู่ดีๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งโผล่มา และถามอันนาด้วยคำถามว่าจะใช้หนี้แทนผู้มีพระคุณอย่างไร "จะหาเงินใช้หนี้หรือจะไปอยู่กับฉันที่คฤหาสน์ทำงานใช้หนี้จนกว่าฉันจะพอใจ..!"