10 คนขี้หวง
ดูเหมือนว่าภายในโต๊ะจะมีแค่อธิติคนเดียวที่ไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย ได้กาแฟกับสลัดมาแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตากินไม่สนใจว่าตอนนี้พิชญะกับลลิตาจะกระอักกระอ่วนแค่ไหน ถามว่าเขาได้ยินไหมว่าหนุ่มเพื่อนร่วมงานเพิ่งจะสารภาพความในใจกับลลิตาไป บอกเลยว่าได้ยินเต็มสองหู แต่แล้วยังไง? ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรของเขานี่ ก็มันไม่มีโต๊ะให้นั่ง เขาแค่ขอมานั่งด้วยไม่ได้หรือไง?
อยากจะสารภาพอะไรกันก็เชิญเลย เขาจะนั่งฟังเงียบ ๆ
ขณะที่อธิติกำลังเพลิดเพลินกับสลัดจานที่สอง ใช่…ไอ้เฮียอี้กินหมดไปแล้วหนึ่งจาน แต่ก็ยังสั่งอีกจานมากินต่อ ช่างเป็นคนที่หน้าด้านเสียจริง พิชญะมองภาพตรงหน้าพร้อมถอนหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้รู้สึกเหมือนกำลังถูกกันท่ายังไงก็ไม่รู้ เหมือนว่าพลาดมากที่สารภาพออกไปโดยไม่ได้ดูว่าจะมีใครตามมาขัดจังหวะหรือเปล่า หรือเมื่อเช้าก่อนออกจากบ้านเขาก้าวผิดขา?
ก็แล้วใครมันจะคิดวะ ว่าจะมีก้างขวางคอโผล่มาดื้อ ๆ แบบนี้! แถมยังทำตัวเหมือนจระเข้ขวางคลอง เหมือนเป็นขี้คาคอห่านที่ราดเท่าไรก็ราดไม่ลง!
“กินเสร็จเฮียกลับเลยใช่ไหม?” ลลิตากระซิบถาม เธอเห็นชัดเลยว่าตอนนี้พิชญะอึดอัดจะแย่ เธอเองก็อึดอัดเห
