11 ใจง่าย
ลลิตาปฏิเสธอยู่หลายครั้งว่าจะไม่ขึ้นชิงช้าสวรรค์ เธอบอกแล้วบอกอีกว่าไม่อยากนั่ง เธอโตมาขนาดนี้แล้ว…เคยนั่งมาแล้วหลายครั้ง ชิงช้าสวรรค์ไม่ใช่เรื่องน่าตื่นตาตื่นใจอีกต่อไป แต่อธิติก็ยังคงดึงดันให้เธอนั่ง เดินไปซื้อตั๋วแล้วลากแขนเธอมานั่งจนเสร็จสรรพ เพราะแบบนั้นเลยทำให้ลลิตาเอาแต่นั่งทำหน้าบึ้งตึง
ไม่เข้าใจเขาเลย…ทำไมวันนี้จะต้องบังคับให้เธอทำอะไรตามใจอยู่ได้ ปกติไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้ แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยตื๊อหรือเซ้าซี้เธอจนน่ารำคาญเสียเมื่อไร วันนี้เขาเป็นอะไร?
“เฮียพามาทำสิ่งที่เธอชอบทั้งนั้น ทำไมต้องหงุดหงิดขนาดนี้?” ห้านาทีแล้วที่เขานั่งมองใบหน้าบูดบึ้ง ทำอย่างกับว่าเขาบังคับให้เธอไปกวาดลานวัด หรือล้างห้องน้ำวัดอย่างนั้นแหละ ก็แค่นั่งชิงช้าสวรรค์ที่ตอนเด็กเธอร้องอยากจะขึ้นนั่งทุกครั้งที่เจอ
“ก็หลินบอกแล้วว่าไม่อยากนั่ง เฮียบังคับอยู่ได้”
“ก็เธอชอบ”
“แล้วเราจะต้องทำสิ่งที่ชอบหรือเคยชอบทุกครั้งเลยหรือไง?”
“อืม หรือว่าตอนนี้เธอไม่ชอบแล้ว? ความชอบมันเปลี่ยนกันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“…”
“หรือต้องให้ไอ้พอยท์อะไรนั่นพาขึ้น?” ก็ไม่ได้อยากจะถามถึงหรอก แต่เขาแค่สงสัย สงสัยจริง ๆ ว่า
