“ส่วนข้าต้องรอไปเจรจากับแม่ของนางที่ประเทศไทยก่อนขอรับท่านพ่อ นางมีแม่เพียงคนเดียว ลูกอาจจะพานางและแม่ของนางมาอยู่ที่นี่ด้วยกันขอรับท่านพ่อ”
เรื่องนี้คาริสยังไม่เคยเอ่ยกับเธอเลย เขาต้องการไปเจรจากับแม่ของเธอ อีกทั้งเขาอยากให้เวลากับเธอได้ปรับตัวกับเรื่องราวของเขากับเธอเสียก่อน เรื่องนี้อาจต้องใช้เวลาค่อนข้างมากเลยทีเดียว
“อืม...ยังไงพ่อก็อยากให้พวกเจ้าอยู่บ้านของเรา และไม่อยากให้ใครคนใดแยกออกไป...เจ้าลองไปเจรจากับทางฝั่งครอบครัวของนางก่อนดีหรือไม่...อิลยาส”
สุลต่านหันมาพูดกับบุตรชายคนเล็กอีกครั้ง
“ลูกยังตอบท่านพ่อไม่ได้ขอรับ ลูกกับนางยังคงต้องปรับความเข้าใจกันอีกนานขอรับท่านพ่อ”
อิลยาสไม่อาจคาดเดาใจของเธอได้ เขาเองคงต้องไปทำคะแนนกับทางฝั่งครอบครัวของเธอ เรื่องทุกเรื่องย่อมมีเวลาเป็นที่ตั้ง
“งั้นก็แล้วแต่ใจของเจ้าเถิด พ่อไม่อยากที่จะบังคับเจ้า ยังไงเสียกิจการของครอบครัวเรานั้น จะปล่อยให้ท่านพี่ฮาซีฟของเจ้าทำคนเดียว ก็เห็นจะไม่ไหว เจ้าก็ลองตรองดูเถิด”
“ขอรับท่านพ่อ”
“อืม...พวกนางคงไม่เข้าใจภาษาของเราสินะ”
สุลต่านมองว่าที่ลูกสะใ
