“ เดี๋ยวสิพวกแกรอฉันด้วย “
“ ยัยข้าวหอมสายนะวันนี้ “ (คาราเมล)
“ นั่นสิปกติข้าวหอมไม่เคยมาสายนี่นา “ (เฌอเบลล์)
และใช่เธอคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากข้าวหอมเพื่อนสาวในกลุ่มที่มีหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม
“ หึ ไม่ให้สายได้ยังไงล่ะก็นายนี่นั่นแหละตื่นสายฉันบอกแล้วว่าวันนี้ฉันจะมาเรียนเร็วๆแต่ก็ไม่ฟัง มัวแต่อาบน้ำผลัดขนอยู่ได้เห็นไหมว่าฉันมาสายเลย “
เป็นเสียงของข้าวหอมที่เอ่ยพูดกับบรรดาเพื่อนสาวของเธออันที่จริงเธอก็แต่งตัวเสร็จตั้งแต่เช้าแต่เหตุที่มาสายเป็นเพราะว่าต้องรอผู้ชายข้างบ้านอีกคนมาส่ง เพราะเธอติดรถเขามามหาวิทยาลัยทุกวัน
“ อะไรของเธอยัยข้าวบูดอาศัยรถฉันมาเรียนแล้วยังจะมาบ่นฉันอีก นั่งรถฉันก็ฟรีค่าน้ำมันก็ไม่เคยจ่ายสักบาทยังจะมีหน้ามาปากดีอีก รู้อย่างนี้ปล่อยให้เดินมาตั้งแต่ทีแรกก็จบ “
และก็ใช่อีกนั่นแหละผู้ชายที่ข้าวหอมรอให้มาส่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกซะจากโรมเพื่อนที่อยู่ในกลุ่ม หนำซ้ำเขายังเป็นเพื่อนเธอมาตั้งแต่สมัยประถมอีกด้วย ที่สำคัญเขาเป็นเพื่อนข้างๆบ้านเธอมาอย่างยาวนาน
อย่างที่เขาบอกข้าวหอมไม่เคยจ่ายเงินสักบาทใช้อาศัยนั่งรถเขาฟรีๆเพื่อมามหาวิทยาลัยแต่ก็ยังไม่วายที่เธอจะมาเร่
