หลังเลิกงาน
ใบตองเดินกลับบ้านเองเหมือนทุกวันในเวลา19.45นาที หลังจากปิดร้านเวลา19.00นาทีพนักงานภายในร้านก็ทำความสะอาดและเก็บโต๊ะล้างอุปกรณ์ชงเครื่องดื่มทิ้งขยะและกวาดถูพื้นทั้งชั้นล่างและชั้นบนของคาเฟ่เป็นอันเสร็จงานแล้วต่างก็แยกย้ายกลับบ้านของตัวเองเหมือนทุกวันตลอดที่เธอทำงานมาจะครบสามเดือน
“ทำไมไม่นั่งวินกลับบ้าน” ใบตองถึงกับยิ้มออกเมื่อได้ยินเสียงของพี่สีครามที่มาเดินอยู่ข้างๆ กับเธอ
“บ้านใบตองเดินไปแค่5นาทีเองเสียดายตัง เดินไปและดูของกินที่ขายข้างทางไปด้วยเผื่อซื้ออะไรอร่อยๆ กลับไปกินที่บ้านด้วย” ใบตองยิ้มไปด้วยขนาดที่พูดมองใบหน้าหล่อๆ ของพี่สีครามอย่างเคลิบเคลิ้ม
“อืม” พี่สีครามตอบรับแล้วมองไปข้างหน้าโดยไม่หันมาสนใจใบตองอีก เธอถึงกับยิ้มค้างเก้อสะบัดหน้างอนๆ ใส่คนตัวสูงเอ่อทำเป็นไม่สนใจกันแบบนี้คิดว่าทำเป็นอยู่คนเดียวเหรอไงใบตองก็ทำเป็นเหมือนกันเชอะ
“อาบังหนูเอาโรตีใส่ไข่หนึ่งอันแล้วก็อีกอันเอาใส่กล้วยช็อกโกแลตค่ะ” ใบตองเดินๆ อยู่แล้วสายตาของเธอก็เหลือบมองไปเห็นร้านโรตีเจ้าดังที่ปกติจะมีคนต่อแถวรอยาวมากแต่วันนี้ไม่มีลูกค้า นับว่าวันนี้เป็นโชคดีของเธอเพราะปกติจะไม่ได้กินเพราะเธอขี้
