บ่ายวันนั้น หวังหยวนและคนอื่น ๆ กลับมาถึงเมืองหลวง
ทุกอย่างเป็นไปตามแผนอย่างราบรื่น
ด้วยความช่วยเหลือของเฉินซานเตา ไป๋อวิ๋นเฟยจึงสามารถควบคุมกองทัพของซือฟางได้ ขุนพลทั้งแปดก็มาที่เมืองหลวง
ตอนนี้กำลังรอคำสั่งจากไป๋อวิ๋นเฟย
ส่วนฮ่องเต้ไป๋หมิงก็เป็นแค่เด็ก แม้ว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมากมาย แต่เขาก็เหมือนไม่รู้เรื่อง ยังคงเล่นจิ้งหรีดอยู่ในวัง
“ท่านหวัง ครั้งนี้ต้องขอบคุณท่านจริง ๆ”
“หากปราศจากท่าน ข้าคงไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้เร็วถึงเพียงนี้”
“ต่อไปหากท่านมีความต้องการอะไรก็บอกข้าได้เลย ข้ายินดีช่วยเหลืออย่างเต็มที่!”
ตอนนี้หวังหยวนและไป๋อวิ๋นเฟยกำลังนั่งอยู่ในสวนของวังหลวง
หลิ่วหรูเยียนและไป๋ลั่วหลีกำลังคุยกันอยู่ไม่ไกล
ภายในวังสงบสุข
หวังหยวนโบกมือด้วยรอยยิ้ม กล่าวว่า “ข้ากับเสด็จแม่ของท่านเป็นสหายกัน เรื่องของท่านก็เหมือนเรื่องของข้า แน่นอนว่าครั้งนี้ข้าไม่ได้มาเพื่อช่วยเหลือท่านเพียงอย่างเดียว แต่ยังเป็นห่วงประชาชน ไม่อยากให้พวกเขาต้องเผชิญกับสงครามอีกด้วย”
“ในช่วงสงครามหลายปีที่ผ่านมา ประชาชนต่างเดือดร้อน ข้าไม่อยากเห็นภาพแบบนั้นอีก”
“มีเรื่องหนึ่งอยากปรึกษาท่าน”
“ได
