ไม่นึกเลยว่าไป๋อวิ๋นเฟยจะมีความคิดเช่นนี้ด้วย ไม่เลวเลย!
“เช่นนั้นคืนนี้ข้าจะจัดงานเลี้ยง บอกพวกเขาว่าเรื่องที่ผ่านมาให้ลืมไป จะไม่พูดถึงอีก”
หวังหยวนพยักหน้ากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ดีเลย!”
“จริงสิ! ท่านหวังเป็นผู้มีพระคุณของ ข้าคืนนี้ท่านต้องมาร่วมงานเลี้ยงให้ได้!”
“ข้าจัดงานนี้เพื่อท่านโดยเฉพาะ!”
ไป๋อวิ๋นเฟยกล่าวด้วยความจริงใจ
หวังหยวนโบกมือกล่าวว่า “ข้าไม่ยุ่งเรื่องพวกนี้ ข้าไม่สนใจเรื่องพวกนี้ด้วย ขออยู่เพลิดเพลินกับภรรยาของข้าในห้องจะดีกว่า”
ไป๋อวิ๋นเฟยกระแอมสองสามครั้ง ใบหน้าแดงก่ำ
หวังหยวนหัวเราะ แล้วเดินไปหาหลิ่วหรูเยียน
“พวกท่านคุยกันเสร็จแล้วหรือ?”
หลิ่วหรูเยียนมองหวังหยวนถามด้วยความสงสัย
หวังหยวนพยักหน้า “ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ต่อไปก็ไม่มีอะไรแล้ว พวกเราเที่ยวที่นี่อีกสองวันแล้วค่อยกลับ”
หลิ่วหรูเยียนไม่รู้สึกอะไร ไม่ว่าจะไปที่ใด นางก็จะอยู่กับหวังหยวน
ตราบใดที่มีหวังหยวนอยู่เคียงข้าง ไปที่ใดก็เหมือนกัน
แต่ไป๋ลั่วหลีกลับรีบถามว่า “ท่านหวัง ท่านจะจากไปแล้วหรือเจ้าคะ?”
“เรื่องของชนเผ่าทางเหนือเรียบร้อยแล้วหรือเจ้าคะ? อยู่ที่นี่ต่ออีกหน่อยเป็นไร? หากชนเผ่าทางเหนือมี
