“จะแพ้หรือจะชนะ ก็ต้องสู้ก่อนถึงจะรู้!”
สิ้นเสียงพูด ซ่งหนิงซวงค่อย ๆ ถอยออกมาสามก้าว เว้นระยะห่างอย่างปลอดภัยจากตู้เทียนหัว
“จะเอาแบบนี้จริงเหรอ?”
ตู้เทียนหัวพูดพลางถอดเสื้อนอกออกทันที เผยให้เห็นกล้ามเนื้อกำยำและผิวสีทองแดงเข้ม!
“เธอน่าจะรู้ดีว่าไม่ใช่ปัญหาเรื่องความสามารถส่วนตัวของเธอ แต่เป็นเพราะวังจื่อเซียวไม่มีวันเอาชนะสำนักชิงอวิ๋นของฉันได้ตลอดกาล!”
นัยน์ตาของตู้เทียนหัวฉายแววเย็นเยียบเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่ามีจิตสังหารแล้ว!
ซ่งหนิงซวงเลิกคิ้วเรียวสวย มองไปทางสำนักชิงอวิ๋นฉับพลัน ดวงหน้าสวยเอ่ยอย่างเย็นชาเล็กน้อยว่า “วันนี้ ฉันจะทวงความยุติธรรมให้แก่ศิษย์พี่ศิษย์น้องของฉันในวังจื่อเซียวที่สูญเสียชีวิตไป!”
กว่าร้อยปีที่ผ่านมา แค่ที่มีบันทึกไว้ในวังจื่อเซียวก็มีลูกศิษย์ไม่ต่ำกว่าพันคนถูกคนของสำนักชิงอวิ๋นเล่นจนถึงแก่ชีวิตแล้ว!
นี่ไม่ใช่แค่ความอัปยศของซ่งหนิงซวงคนเดียวเท่านั้น แต่ยังเป็นความเจ็บปวดที่ยากจะลบเลือนไปตลอดกาลของวังจื่อเซียว!
ในช่วงเวลานี้เอง ผู้ชมมากมายที่มาจากภูเขาคุนหลุนต่างพากันส่งเสียงเชียร์ซ่งหนิงซวง
เมื่อมองซ่งหนิงซวงที่ดื้อรั้นอยู่บนเวทีประลอง ฉู่เฉินก็ห
