"งั้นก็ไปได้แล้วค่ะ อยากเห็นหน้าลูกสาวของอลิซจะแย่แล้ว"
"หื้ม ใครจะให้เดินไป นู้นนั่งรถเข็น"
"แต่แพรแข็งแรงดีแล้ว"
"หรือจะให้อุ้มไป เลือกเอา"
"ชิร์"
ถึงเธอจะเลือกยังไงก็ถูกเขาทั้งอุ้มทั้งหอมแก้มอยู่ดี ดูเหมือนเธอจะมีทางเลือกนะ
ร่างบางถูกอุ้มลงจากเตียงคนไข้ไปนั่งลงบนรถเข็น ที่มีบุรุษพยาบาลกล้ามโตหุ้นนายแบบเข็นรถนั่งพาเธอไปเยี่ยมอลิซ
"ยัยแพร"
"อลิซ เป็นไงบางแก"
"เจ็บแผลผ่าสิ แต่ก็มีความสุขนะ แกรีบมีสิ แอลลี่จะได้มีเพื่อนเล่น"
"ไหนละแอลลี่นะ"
แพรพลอยเลียงที่จะไม่ตอบคำถามของอลิซ ถ้าตอบไปมันอาจทำให้ความสุขในตอนนี้ของเธอหายไป
"พ่อเขาอุ้มออกไปเดินเล่น ให้ฉันพักนะเดี๋ยวก็กลับแล้ว"
"ไงแมกซ์"
"ผมไปตามพี่บาสเตียนก่อนนะ"
แพรคงคิดว่าน้ำเสียงที่ผิดไปตอนคุยกับอลิซไปคงไม่มีใครสนใจฟัง แต่เขาได้ยินเขายังยอมรับเหมือนเดิมว่าไม่ต้องการมีลูกเพราะก่อนหน้านี้ความรักของเขากับเธอยังไม่ชัดเจนแต่ตอนนี้แค่ชีวิตเขาก็ไม่เคยมีความปลอดภัยแล้วถ้ามีลูกละเขาจะทำยังไงไหนจะแพรพลอยอีกคน เขาไม่พร้อมที่จะเผชิญเหตุการณ์สูญเสียใครอีกแล้วนะ
"อะไรของเขานะ"
"ไม่มีอะไรหรอก คงอยากเจอหน้าแอลลี่มากมัง"
ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าแมกซ์แวลล์เป็
