บทที่ 6 ข้อเสนอ
"..." เด็กสาวกัดปากแน่น ร่างกายเริ่มสั่นเทาด้วยความหนาวเหน็บ ในขณะที่ภารันยังใช้นิ้วมือลูบไล้ลำคอนะหงของเธอ
"ถ้าเธอยินดีรับข้อเสนอฉัน..พ่อเธอจะรอด"
"ฉันไม่รับ!"
"จุๆ เด็กน้อย เธอเก็บเอาไปคิดก่อนก็ได้ ฉันไม่ค่อยให้โอกาสใครง่ายๆนะ" ภารันพูดขึ้นพลางปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวแล้วถอดออก เผยให้เห็นรอยสักบนแผงอกแกร่ง มัดกล้ามเนื้อเป็นลอนๆ จากการออกกำลังกายสม่ำเสมอ
"กะ..แกจะทำอะไร"
"หึหึ.." เขายกยิ้มมุมปากแล้วทิ้งเสื้อเชิ้ตลง ก่อนจะกระโดดลงไปในสระว่ายน้ำ ว่ายน้ำเล่นสบายใจเฉิบ
"ใช้นี่คลุมไว้ครับ" พะพายรีบสะบัดหน้ามามองเดวิดที่ยื่นผ้าขนหนูให้ เธอรับมาคลุมตัวแล้วหันไปมองภารันที่ว่ายน้ำอยู่ บางทีเธอก็อยากรู้ว่าเขาเป็นคนยังไงกันแน่ การกระทำบางอย่างที่เขากระทำมันโหดร้ายจนเกิดความเป็นมนุษย์ "เดี๋ยวผมให้คนขับรถไปส่งคุณที่บ้าน"
"แต่พ่อพาย! ไม่ค่ะพายต้องพาพ่อกลับด้วย"
"ถ้าอยากให้คุณดิเรกรอด ช่วยทำตามที่ผมบอก" ว่าจบเดวิดก็ผายมือไปทางออก เด็กสาวกำหมัดแน่นอย่างไม่มีทางเลือก ชีวิตพ่อก็สำคัญกับเธอเหมือนกัน ก่อนจะเดินตามเดวิดไป
"อ่า!" ภารันโผล่หน้าขึ้นมาจากน้ำ เสียงคำรามดังก้องไปทั่วบริเวณ ก่อน
