ลิ้นกับฟัน

ตอนที่ 2

ลิ้นกับฟัน

“ปีนี้อายุเท่าไหร่แล้ว”

         บารมีถามลูกชายเพื่อต้องการโยงไปถึงเรื่องต่อไปที่เขากำลังจะพูดซึ่งเป็นเรื่องที่ภูริดลก็รู้ดีว่ามันคือเรื่องอะไร

         “ 33 ครับ คุณพ่อกำลังจะพูดต่ออีกว่าอายุก็มากแล้วเมื่อไหร่จะหาแฟนสักคนหรือแกอยากให้พ่อยกสมบัติทั้งหมดให้            คุณนารี”

         ชายหนุ่มทำท่าทางน้ำเสียงล้อเลียนคนเป็นพ่อด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงมองสบตาคนพูดโดยที่ไม่ยอมละสายตาไปไหนต้องการแสดงออกให้รู้ว่าเขาเบื่อเหลือเกินที่จะต้องฟังเรื่องราวเดิม ๆ แบบนี้ทุกวัน

         “ลูกก็รู้ว่าพ่อต้องพูดเรื่องนี้ก็แล้วทำไมไม่ทำให้มันสำเร็จ   สักทีล่ะพ่อเริ่มคิดแล้วนะหรือความจริงแกไม่ได้ชอบผู้หญิงเหมือนอย่างที่คนอื่นเขาพูดกันพ่อไม่ว่าถ้าแกจะมีรสนิยมทางเพศแบบนั้นแต่ก็ควรจะพูดความจริงไม่ใช่เอาแต่อ้างนู่นอ้างนี่สุดท้ายอย่าหวังไปถึงมีครอบครัวเลยแค่แฟนสักคนก็ยังไม่เคยเห็นแกพามาบ้าน”

         ข้าวต้มถูกตักเข้าปากเพียงแค่ไม่กี่คำ ชายหนุ่มก็วางช้อนลงคว้าผ้าข้าง ๆ มาเช็ดปากแสดงให้คนเป็นพ่อรู้ว่าคำพูดของผู้ใหญ่กำลังทำให้เขาไม่มีอารมณ์ที่จะกินข้าวต่อก่อนที่จะยกมือไหว้สวัสดีตอนเช้าและเดินออกจากบ้านไปทำงาน

สิ่งที่เกิดขึ้นแบบนี้มันเกิดขึ้นในเกือบทุกวัน นารีแม่เลี้ยงที่ไม่เคยทำอะไรไม่ดีกับลูกเลี้ยงสักครั้งแต่กลับไม่เคยได้รับการเปิดใจ          ได้แต่ยืนมองอยู่ข้าง ๆ เพราะเธอไม่อยากเข้ามามีส่วนรู้เห็นในเรื่องนี้ด้วยเพราะเหตุการณ์เท่าที่เกิดขึ้นตอนนี้เธอกับลูกเลี้ยงก็ไม่เคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันเลยสักครั้ง

         “คุณก็พูดเรื่องนี้กับลูกบ่อยไปไหมคะเขาคงยังไม่เจอคนที่ใช่เราเองก็ไม่ควรจะไปบังคับเขาเรื่องของหัวใจมันบังคับกันไม่ได้หรอกค่ะ”

         ลูกชายเดินออกไปแล้วนารีจึงรีบเดินเข้ามายังโต๊ะอาหารเพื่อหวังปลอบใจคนเป็นสามีเพราะเธอรู้มาตลอดว่าบารมีห่วงเรื่องนี้และมีความกังวลจนทำให้ความเครียดของเขานำโรคภัยกลับมาอีกคนเป็นภรรยาจึงรู้สึกเป็นห่วง

         “คนอย่างดลถ้าไม่บังคับมันไม่มีทางทำหรอก คุณเองดีกับมันแค่ไหนลูกผมมันเคยมองเห็นไหม ทุกวันนี้มันก็ยังมองว่าคุณมาหลอกผมทั้งที่ตลอดเวลาที่เราแต่งงานกันมาคุณไม่เคยเรียกร้องการจดทะเบียนสมรส เงินทองที่ผมให้คุณก็แค่พอกินพอใช้ไปในแต่ละวัน นารีโลกนี้มันโหดร้ายนักคุณทำตัวเป็นคนดีผมกลัวเหลือเกินว่านึงคุณจะปกป้องตัวเองไม่ได้ถ้าผมจากโลกนี้ไป คุณเองนั่นแหละที่จะลำบากไอ้ดลมันจะให้คุณกินรึหรือก็คงไม่มีทาง”

         บารมีตัดสินใจรับนารีเข้ามาเป็นภรรยาหลังจากที่แม่ของ ภูริดลเสียชีวิตไปได้เกือบ 3 ปีทั้งที่ตอนนั้นเขารู้สึกเจ็บปวดตรอมตรมกับการโทษตัวเองที่เป็นสาเหตุทำให้ภรรยาต้องฆ่าตัวตายหนีความทุกข์ไปแบบนั้นเพราะเมื่อครั้งสมัยวัยรุ่นเขาเป็นผู้ชายที่เจ้าชู้และทุกครั้งที่ทะเลาะกับภรรยาก็มักจะใช้ความรุนแรงโดยที่ไม่เคยมองว่าตัวเองเป็นคนผิดแต่เมื่อทุกอย่างสายเกินไปเขาจึงกลับตัวใหม่และนารีก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่เคยเป็นเมียน้อยเขา เธอเป็นเพียงแค่พนักงานในบริษัทที่เขาเคยช่วยเหลือเมื่อครั้งที่ครอบครัวของเธอเดือดร้อนจนแม่ของเธอจากไป เธอจึงกลายเป็นแค่เด็กกำพร้าบารมีจึงตัดสินใจรับเธอเข้ามาเป็นภรรยาอย่างเปิดเผยแต่ไม่มีการจดทะเบียนสมรสและเรื่องนี้ภูริดลก็ไม่เคยรู้ ชายหนุ่มยังเฝ้าคิดแต่ว่าเมื่อไหร่ที่พ่อของเขาจากไปสมบัติบางส่วนก็คงต้องตกเป็นของภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายซึ่งก็คือแม่เลี้ยงของเขานั่นเอง

         “จัดการได้เลยนะเดี๋ยวฉันส่งข้อมูลผู้หญิงที่ฉันต้องการไปให้ขอแบบเร็วที่สุด ฉันพร้อมจ่ายไม่อั้นเรื่องสัญญาฉันจะเป็นคนร่างสัญญาไว้เองแกมีหน้าที่แค่หาผู้หญิงมาและนัดวันให้ฉันดูตัวถ้าฉันโอเคก็เป็นอันตกลง”

         ภูริดลตัดสินใจโทรศัพท์หาเพื่อนทันทีทุกครั้งที่ต้องเจอบิดาในเวลาของอาหารเช้า เขาไม่เคยได้กินข้าวอย่างมีความสุขเพราะต้องคอยตอบคำถามซ้ำ ๆ ในสิ่งที่เขาเองก็ไม่เคยรู้คำตอบและวันนี้เขาตัดสินใจแล้วว่าเขาจะทำให้บิดาเห็นว่าเขาไม่ใช่ชายรักชายและเขาก็ไม่จำเป็นต้องมีแฟนมากมายก็สามารถหาภรรยาที่ถูกต้องได้

         “คุณดาวมาขอพบค่ะ”

         เลขาของภูริดลเดินเข้ามาบอกว่าเพื่อนสาวคนสนิทของเจ้านายต้องการขอเข้าพบในเวลานี้เพราะปกติแล้วชายหนุ่มจะไม่ยอมให้ใครเข้าพบถ้าไม่ได้นัดหมายล่วงหน้า

         “หวังว่าคงจะเป็นธุระสำคัญเพราะผมก็บอกแล้วว่าไม่ชอบให้คนมาหาโดยที่ไม่ได้นัดหมายมาก่อน”

         ดุจดาวลูกสาวคนเดียวของเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์เธอเป็นเพื่อนสนิทกับภูริดลมาตั้งแต่สมัยมัธยมและทั้งคู่ก็มาเลิกติดต่อกันอีกครั้งเมื่อหญิงสาวตัดสินใจไปเรียนต่อต่างประเทศความสัมพันธ์ของทั้งคู่ค่อย ๆ ห่างกันไปเรื่อย ๆ เมื่อดุจดาวตัดสินใจแต่งงานกับชาวต่างชาติและความสนิทก็พยายามจะกลับมาอีกครั้งเมื่อดุจดาวต้องหย่าขาดจากสามีและกลับมาอยู่เมืองไทย

         “ดลทำไมต้องทำหน้าแบบนั้น เพื่อนจะมาหาเพื่อนบ้างไม่ได้เลยใช่ไหมจะต้องให้นัดหมายยุ่งยากเหมือนกับว่าดาวเป็นลูกค้าหรือว่าตอนนี้ดลเป็นถึงประธานบริษัทดาวมันก็เป็นเพียงแค่เพื่อนสนิทที่ดลลืมแล้ว”

         แขกผู้มาหาทำเสียงออดอ้อนพยายามเอาอกเอาใจให้อีกฝ่ายรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นแต่มันก็เปล่าประโยชน์เพราะภูริดลรู้ดีว่าการที่ดูจดาวกลับมาหาเขาครั้งนี้เพราะเธอต้องการอยากได้เข้าเป็นสามีเพื่อกู้หน้าที่ครอบครัวของเธอล้มเหลว หญิงสาวไม่อยากให้บรรดาวงการไฮโซพากันนินทาพ่อแม่ของเธอที่ลูกสาวถูกสามีฟ้องหย่า

         “เราเป็นคนแบบนี้แหละถ้าดาวไม่สบายใจก็ไม่ควรมาหาเรานะ”

         ชายหนุ่มไม่ต้องการพูดจาให้ความหวังใด ๆ ทั้งสิ้นถึงแม้ตัวเขาเองจะไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับดุจดาวแต่ก็แอบน้อยใจไม่ได้ว่าเมื่อครั้งที่เธอเดินทางไปต่างประเทศเธอไม่เคยคิดจะติดต่อกลับมาภูริดลเคยส่งข้อความไปหาเธอ เธอกลับอ่านแล้วไม่ตอบและครั้งนั้นทำให้ชายหนุ่มยิ่งเกลียดการมีครอบครัวเข้าไปอีกเพราะมันทำให้เขาต้องเสียเพื่อนไป

         “ดาวซื้อขนมมาฝากจำได้ว่าดลชอบกินขนมร้านนี้มากแต่ถ้าดลยังไม่ค่อยสะดวกดาวขอตัวกลับก่อนแล้วกัน”

         สาวสวยวางกล่องขนมไว้ที่โต๊ะและหันหลังก้าวออกมาจากประตูห้องหวังว่าจะได้ยินเสียงอีกฝ่ายรั้งเธอไว้แต่กลับมีแค่เพียงความเงียบเท่านั้น ดุจดาวรู้สึกหน้าชาเธอพยายามปั้นหน้าทำดีกับชายหนุ่มแต่กลับได้คืนมาเพียงแค่ถ้อยคำพูดจาที่สุดแสนจะทำร้ายน้ำใจ หญิงสาวคิดว่าถ้าเธอมองหาทางเลือกอื่นที่ดีกว่าได้เธอจะไม่มีทางกลับมาง้อเพื่อนสนิทคนนี้อีกเลย

         เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นและจากชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอทำให้    ภูริดลรู้ได้ทันทีว่ายุทธโทมาต้องเป็นข่าวที่เขาสั่งให้เพื่อนไปจัดการเมื่อเช้านี้แน่

         “เย็นนี้แกเตรียมตัวเลยนะผู้หญิงคนนี้เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยบริสุทธิ์แน่นอนที่สำคัญสวยและได้เกียรตินิยมอันดับ 1”

          ภูริดลอดที่จะขำออกมาไม่ได้เขาไม่เชื่อหรอกว่าจะมีผู้หญิงที่ไหนโปรไฟล์ดีขนาดนั้นตัดสินใจยอมใช้ร่างกายของตัวเองแลกเงินเพราะถ้าเธอเลือกที่จะไปสมัครงานก็คงจะมีแต่คนอ้าแขนรับนอกเสียจากว่าเธอจะเป็นคนรักความสบายไม่ยอมที่จะเหนื่อยกับ        การทำงานใด ๆ ทั้งสิ้นจึงคิดว่าการใช้ร่างกายของเธอจะทำให้เธอมีความสุข สร้างเงินได้จำนวนมหาศาลแต่ถ้าเธอเป็นผู้หญิงแบบนั้นจริง ๆ เขาก็คงไม่ตัดสินใจเลือกมาเป็นแม่ของลูก

         “คุณ”

         ทันทีที่ทั้งสองได้เห็นหน้ากันต่างก็ลุกขึ้นแสดงความตกใจและไม่ยินดีที่จะร่วมงานกันเพราะงานที่ทั้งคู่กำลังจะตกลงมันต้องมีความใกล้ชิดสนิทสนมถึงขั้นเป็นสามีภรรยาอยู่ด้วยกันตลอดเวลาต่างฝ่ายต่างก็คิดว่าคนตรงหน้าคงไม่เหมาะ

         “ผู้หญิงอย่างคุณน่ะหรอที่จะยังบริสุทธิ์อยู่”

         คำพูดที่ออกจากปากก็เริ่มดูถูกทันทีภูริดลไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงพูดอย่างนั้นออกไปทั้งที่ปกติแล้วเขาก็ไม่ใช่คนดูถูกผู้หญิงขนาดนี้แต่เมื่อเห็นหน้าตาน่ารักและดวงตาที่ใสซื่อของคนตรงหน้ามันทำให้เขายิ่งรู้สึกว่าเธอกำลังเล่นละครเพราะคงไม่มีผู้หญิงไร้เดียงสาคนไหนที่กล้ามาเสนอขายตัวแบบนี้

         “คุณคิดว่าฉันไม่บริสุทธิ์หรือคุณไม่กล้าพอที่จะจ่ายกันแน่”

         พิรฎาเข้าใจว่าภูริดลรู้จำนวนค่าจ้างที่เธอได้บอกกับนายหน้าไว้แล้วแต่ความจริงชายหนุ่มยังไม่ได้ถามสักคำ เขาตั้งใจมาที่นี่เพื่อต้องการดูสินค้าก่อนว่าเขาจะสามารถรับกับราคาที่นายหน้าเสนอได้ไหม

         “ดูถูกผมมากไปแล้วมั้งผู้หญิงอย่างคุณจะเรียกราคาเท่าไหร่กัน”

         “ 10 ล้านบาทแต่ดูแล้วผู้ชายอย่างคุณคงดีแต่ปาก เงินตั้ง 10 ล้านถึงคุณจะมีก็จริงแต่คงจะมาใช้ซื้อความสุขแบบนี้ไม่ได้หรอกหรือว่าต้องขอคุณพ่อก่อนคะบางทีท่าทางดูเป็นผู้ใหญ่แต่สุดท้ายก็อาจจะเป็นแค่ลูกแหง่ต้องทำอะไรตามคำสั่งคุณพ่อเท่านั้น”

         ทุกคนในวงสนทนาต่างหันมามองหญิงสาวด้วยความตกใจเพราะตอนแรกพิรฎาเรียกค่าจ้างในครั้งนี้แค่เพียง 1 ล้านบาทแต่ตอนนี้เธอขึ้นราคาโดยที่ไม่ได้ปรึกษาใครถึง 10 เท่าพร้อมกับคำดูถูกที่จี้ปมด้อยในหัวใจของภูริดล

         “ผมตกลงจ้างคุณในราคา 10 ล้านบาท คุณพร้อมที่จะ เซ็นสัญญาเลยไหม วันนี้ผมเตรียมทุกอย่างมาแล้วและหวังว่าคุณจะบริสุทธิ์อย่างที่พูดจริง ๆ ผมทดลองแล้วถ้ามันไม่ใช่ผมจะเรียกค่าเสียหายคืนสิบเท่าทันที”

         หญิงสาวจากที่ตั้งใจว่าเธอจะอ่านสัญญาโดยละเอียดแต่อารมณ์นี้เธอต้องการท้าทายเขาว่าเธอเองก็มั่นใจในตัวเองจึงจรดปลายปากกาเซ็นสัญญาทันทีโดยไม่รู้เลยว่านอกจากการเป็นภรรยาแล้วมันยังมีอย่างอื่นซ่อนอยู่ในสัญญาฉบับนั้น

         “คุณจะให้ฉันเริ่มงานเมื่อไหร่”

         “พรุ่งนี้ทันทีส่วนรายละเอียดที่คุณจะต้องโกหกพ่อผม ผมจะพูดให้คุณฟังในระหว่างที่ผมมารับคุณเข้าไปอยู่ในบ้าน หวังว่าเงิน 10 ล้านของผมจะไม่เสียฟรีจากโปรไฟล์ของคุณนอกจากสวยก็ยังฉลาดคิดว่าคงไม่โง่พอที่จะทำให้แผนของผมไม่สำเร็จ ส่งที่อยู่มาพรุ่งนี้ผมจะไปรับคุณเอง”