“เย่เทียนหยู่ ฉันจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้ายตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” หลินหว่านหรูถามด้วยความโกรธ
เย่เทียนหยู่สีหน้าเบื่อหน่าย พูดความจริงกับคุณก็ไม่เชื่อเขาเลยพูดอย่างเบื่อหน่ายว่า “ นี่ เขาอยากจะตอบแทนฉัน”
พอได้ยินคำนี้ หลินหว่านก็เชื่อแปดสิบเปอร์เซ็น จริงๆแล้วคือการตอบแทนเลยรีบถามว่า “คุณช่วยเขาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ตอนที่ครอบครัวซาตกเป็นเป้า ฉันก็มีความขัดแย้งกับตระกูลซา เขาเลยคิดว่ามีประโยชน์ต่อเขาก็แค่เพื่อขอบคุณฉัน เขาเลยใช้โอกาสี้ช่วยฉัน”
เย่เทียนหยู่พูดซี้ซั้ว
“แล้วคุณก็เลยใช้โอกาสนี้กับเรื่องนี้งั้นหรอ” หลินหว่านหรู ฟังดูหงุดหงิดเล็กน้อยช่างสิ้นเปลืองโอกาสเหลือเกิน
ทุกวันนี้ถานล่างหยิ่งยะโสโอหังและบุคคลนี้ลึกลับมาก คนส่วนใหญ่ไม่เข้าใจ แล้วก็ยังไม่มีทางผูกมิตรได้
จริงๆแล้วนับเป็นโอกาสอันยิ่งใหญ่
เย่เทียนหยู่พูดอย่างไม่เห็นด้วย “ ใช่สิ พอดีว่ามันจำเป็นจะทิ้งไว้มันก็เสียดายนะสิ?”
หลินหว่านหรูยิ้มอย่างขมขื่น เพียงเท่านั้น ยังไงเสียเขาเป็นเพียงผู้ชายจากภูเขาที่ลงมาจากป่าภูเขา ก็คงมีสภาพแบบนี้แหละ
“ใช้ไปแล้วก็ใช้เถอะ ครั้งนี้ก็ขอบคุณนะ”
“จะขอบคุณฉันทำไม ฉันแค่ทำเพื่องานของ
