ติ๊ก4 ติ๊ก4 ติ๊ก4 ติ๊ก4 แกร็ก..
"ทำไมต้องมาเปลี่ยนรหัสประตูห้องกันด้วย ก็รู้อยู่ว่า..คุณ?" เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะอยู่ในห้องนี้ก็เลยบ่นซะเสียงดัง แต่พอเปิดเข้ามาก็เห็นว่าอีกฝ่ายยืนกอดอกมองมาทางประตู "..คุณอยู่ในนี้ทำไมไม่เปิดประตูให้ฉัน"
"ก็รู้อยู่ว่า..อะไร?" กวินถามประโยคที่เธอเพิ่งพูดค้างไว้ก่อนเห็นว่าเขาก็อยู่ในนี้
"ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ค่อยจำอะไรพวกนี้" ในแต่ละวันงานของเธอยุ่งมากแทบหัวหมุนเลยก็ว่าได้ ไม่ใช่แค่เลขประตูหรอก..เบอร์โทรตัวเองยังจำไม่ได้เลย ถ้าใครขอก็แค่ยื่นนามบัตรให้..หรือไม่ก็เอาเบอร์ของคนนั้นแหละกดโทรออกให้เลย
"แล้วเลขที่ผมเปลี่ยนใหม่มันจำยากตรงไหน"
"คุณรู้ไหมก่อนที่ฉันจะกดเลขใหม่ ฉันต้องกดเลขเก่าก่อนแน่" เธอหมายถึงว่าความเคยชินของตัวเองพอมาถึงก็กด 1 2 3 4 ไปเลย
"ถ้างั้นผมจะทำให้คุณจำมันจนขึ้นใจ" พูดจบคนที่ยืนกอดอกพิงผนังอยู่ก็เดินตรงเข้ามาหา
"คุณจะทำอะไร" หญิงสาวก้าวถอยหลังจนชิดประตูที่เพิ่งปิดเมื่อสักครู่ "อืม"
กึก! ทั้งกระเป๋าถือและของที่ติดมือมาตกลงพื้นแบบไม่รู้ตัว เมื่อถูกอีกฝ่ายโน้มตัวลงมาประกบจูบ
วันนี้รอยจูบของเขาไม่เหมือนวันก่อนเพราะลิ้นหนาแทรกเข้าไปดูดดื่มความหวา
