แกร็ก.. ไหนบอกว่ารหัสนี้มันเดาง่ายไงทำไมเขาถึงตั้งมันล่ะ ..คงไม่ใช่แบบที่คิดหรอกมั้ง เธอคิดว่าที่เขาตั้งแบบนี้เพื่อให้เธอเปิดเข้ามาหาได้ง่ายหน่อย
ไหนๆ ก็เปิดประตูได้แล้ว ม่านฟ้าก็เลยเข้าไปในห้องนั้น
".......กรี๊ดดด" หญิงสาวที่เปิดประตูเข้ามารีบเอามือปิดตาแล้วก็หันหน้าไปทางอื่น "ทำไมคุณไม่ใส่ผ้า"
ชายหนุ่มที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จกำลังยืนเช็ดผมให้แห้ง มองไปทางคนตัวเล็กแต่เขาก็ไม่ได้มีท่าทีตกใจเหมือนเธอ
"ใส่ผ้าหรือยัง" ม่านฟ้าค่อยๆ หันหลังกลับไปมองแต่พอเห็นว่าเขายังคงเช็ดผมแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวเธอก็รีบหันกลับมาทางเดิม "รีบใส่ผ้าหน่อยสิ ฉันมีธุระจะคุยด้วย"
"คุณเข้าห้องแขกแบบนี้ประจำเลยเหรอ"
"หมายความว่ายังไง"
"คุณก็รู้ว่าห้องนี้ผมเปิดใช้แล้ว"
"ฉันอยากคุยธุระกับคุณ" หญิงสาวยังคงยืนหันหลังคุยเพราะไม่กล้าหันกลับไปมอง
"คุยธุระในห้องพักแขกเนี่ยนะ"
"คุณว่างออกไปคุยกับฉันข้างนอกไหมล่ะ"
"ไม่ว่าง"
"นี่คุณกวิน" ม่านฟ้าหันกลับไปมอง และหายใจโล่งขึ้นเมื่อเห็นว่าเขาเอาผ้าเช็ดตัวผืนนั้นพันรอบท่อนล่างไว้แล้ว "ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่ เรื่องร่วมหุ้นเป็นแบบที่พ่อพูดไหม"
"คุณไม่เชื่อว่าผมจะมีเงินมาร่วม
