“แต่ถ้าข้าเป็นหนูพราวรุ้งนะ ข้าเลือกจับนายหัวเพลิงดีกว่า ถึงผู้กองธามจะแสนดี หล่อสมบูรณ์แบบแค่ไหนแต่ถ้าเทียบกับนายหัวเพลิงก็ยังห่างไกลคนละชั้นเลยเชียวล่ะ” นางผิวกล่าวอย่างถือหางทางนายจ้างของตน
“เทียบกันไม่ได้หรอกโว้ย...นายหัวเพลิงเขามันระดับเศรษฐี ผู้กองธามถึงจะเป็นนายทหารมียศ มีศักดิ์แต่ถ้าต้องเทียบกันด้วยจำนวนเงินในบัญชี ผู้กองของฉันก็ห่างไกลกับเขาจริง อย่างที่เอ็งว่านั่นแหละวะ แต่ถึงอย่างนั้นข้าก็ถือหางข้างผู้กองอยู่ดี ผู้หญิงคนไหนได้ผู้กองทำผัวก็สบายไปเสียชาติหนึ่งแล้ว ดีกว่าไปเป็นเมียนายหัวเพลิง เผลอ ๆ ไม่ใช่แค่ต้องสู้รบปรบมือกับสาว ๆ รอบเอวนายหัวเท่านั้นนะโว้ยอาจจะต้องรบรากับบรรดาญาติพี่น้องของนายหัวเรื่องสมบ่งสมบัติอีกเป็นไร”
“มันสำคัญตรงที่นายหัวเพลิงไม่เอาผู้หญิงคนไหนจริงจังนะสิ ป้าแหวน ป้าผิว”
“จริงของเอ็งนังนกยูง...ข้าได้ยินอีพวกสาว ๆ ในบ้านมันพูดกันว่านายหัวเพลิงเนื้อหอม แต่ไม่มีทีท่าจะยอมตกล่องปล่องชิ้นกับใครเสียที รายไหนท่าทางจะสลัดยาก ๆ หน่อย นายหัวเป็นไม่แตะเลย เหมือนอย่างคุณมัดหมี่ลูกสาวนายหัวพิมุกต์เป็นไร นายหัวเพลิงไม่เคยยุ่งด้วยเอาแต่หนีท่าเดียว”
“เป็นอย่างน
