“ตอนนั้นน้องกลัวว่าพี่ชาร์ลจะเผลอใจให้กับคุณช้องนาง น้องก็เลยสร้างละครฉากนั้นขึ้นมาค่ะ น้อง... ขอโทษนะคะพี่ชาร์ล น้องรู้ว่ามันไม่ดี แต่น้องก็โง่ที่ทำลงไป”
ชาร์ลีผิดหวังไม่น้อย แต่ก็ยื่นมือมาบีบมือของไลลาเอาไว้ พร้อมกับพูดให้กำลังใจ
“ไม่เป็นไรครับไลลา พี่เข้าใจความรู้สึกของไลลาดี”
ไลลาช้อนตาที่มีหยาดน้ำตาของความสำนึกผิดเอ่อล้นขึ้นมองหน้าชาร์ลี
“นั่นไม่ใช่เรื่องเดียวที่น้องทำผิดต่อคุณช้องนางหรอกค่ะ”
“ยังมีอีกหรือ”
ศีรษะของไลลาผงกเล็กน้อย ก่อนที่ริมฝีปากหยักสวยสีหวานจะเปล่งคำสารภาพสุดท้ายออกมา
ท่านแม่ แต่น้อง... กุเรื่องนี้ขึ้นมาเองค่ะ น้องขอโทษนะคะพี่ชาร์ล น้องนี่เลวจริงๆ“เรื่องความลับของเรา... คุณช้องนางไม่ได้ขู่น้องว่าจะบอก”
“ไลลาไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอกครับ และพี่ก็ไม่ได้ถือสาอะไรไลลาด้วย ดังนั้นอย่าคิดมากนะครับ”
“งั้นพี่ชาร์ลต้องเลิกมองคุณช้องนางในทางไม่ดีนะคะ เพราะแท้จริงแล้วเธอเป็นคนดี”
นี่ถ้าไลลารู้ว่าเขามองช้องนางด้วยความรู้สึกแบบไหน ไลลาคงจะต้องแปลกใจมาก
“พี่ขอบใจไลลามากนะครับที่บอกความจริงนี้กับพี่”
“เพราะน้องอยากให้พี่ชาร์ลมีชีวิตแต่งงานที่มีความสุขค่ะ น้องอยากให้เราสองคนมีความส
