2 เดือนผ่านไป...
ช่วงนี้เป็นช่วงที่เธอและเขาอยู่ในช่วงปิดเทอมและเตรียมตัวที่จะฝึกงานและจบการศึกษา หลังจากงานหมั้นทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันที่เพนท์เฮ้าส์เหมือนเดิม ที่ต่างจากเดิมคือตอนนี้ชายหนุ่มส่งลูกน้องตามแทบทุกฝีก้าวจนเธอนั่นเหนื่อยใจเลยล่ะ แทบยังไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนมาไหนคนเดียวด้วย มันจึงทำให้เธอนั้นรู้สึกปลอดภัยแต่บางครั้งก็รู้สึกอึดอัดภายในเวลาเดียวกัน
ก๊อก.. ก๊อก.. ก๊อก..
“เข้ามา!!” เรียวตะที่นั่งทำงานอยู่ภายในห้อง เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูก็ส่งเสียงเป็นเชิงอนุญาตว่าให้เข้ามาในห้องทำงานได้
“นะ นาย” พลอยใสที่ได้ยินเสียงของชายหนุ่มที่อนุญาตให้เข้าไป เธอก็ค่อยหมุนลูกบิดและเปิดประตูเข้าไปหาทันที พร้อมกับเรียกเขาออกมาเบาๆ
“อย่าให้ฉันต้องพูดเป็นครั้งที่สองนะพลอยใส ออกไปได้แล้วฉันจะทำงาน” เขาพูดออกมาในขณะที่เขายังก้มหน้าดูเอกสารอยู่
“แต่ฉันอยากไป ขอฉันไปเที่ยวกับยัยเกรซนะ”
“ไม่ งานฉันเยอะ มีงานต้องเคลียร์”
“นายไม่ว่าง ไม่เป็นไรเลย ฉันไปคนเดียวได้ ไม่ต้องมีนายไปก็ได้”
“ไม่ได้ ฉันไม่ยอมปล่อยเธอไปอ่อยไอ้ไรอันหรอกนะ”
“เรียวตะ!! ทำไมพูดจาแบบนี้ ฉันบอกไปกี่ครั้งแล้ว ว่าระหว่างฉันกับพี่ไรอัน เรา
