ณ โรงแรมชื่อดังในกรุงเทพมหานคร...
หลังจากที่เรียวตะและมาร์คอฟคุยงานกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เรียวตะก็ถือโอกาสเลี้ยงอาหารค่ำมาร์คอฟ โดยเลือกโรงแรมของพลอยใสนั่นเอง
ทั้งสามพากันขึ้นไปยังห้องอาหารชั้นสูงสุดของของโรงแรม ตึกสูงตะหง่านจำนวน 32 ชั้น มองเห็นวิวเมืองในยามค่ำคืนได้อย่างสบายตา
โดยเรียวตะได้เหมาทั้งชั้นเพื่อเลี้ยงขอบคุณหุ้นส่วนของตัวเองที่ธุรกิจกำลังราบรื่นและประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี
มาร์คอฟทำงานไม่มีจุดบกพร่องเลยแม้แต่น้อย ถึงบางครั้งเขาจะดูขี้เล่นไปบ้าง แต่ทว่าบางเวลาเขาก็ดูสุขุมและน่าค้นหาได้เช่นเดียวกัน
“ผมเพิ่งจะทราบว่าโรงแรมนี้เป็นของคุณพลอยใสนะครับ” มาร์คอฟพูดออกไป
“ค่ะ เป็นธุรกิจของคุณพ่อและคุณแม่ค่ะ หลังจากเรียนจบแล้วพลอยใสก็คงต้องเข้ามาดูแลที่นี่อย่างเต็มตัว” เธอพูดออกไป
โดยทางเรียวตะนั้นก็ดูผ่อนคลายกว่าเมื่อก่อน ตอนที่ทั้งสองคนทักทายกันในช่วงกลางวันที่ผ่านมา เพราะเท่าที่เขาสังเกตุแล้ว ทั้งสองคนก็น่าจะเป็นเพราะนิสัยใจคอคล้ายๆ กัน เลยเข้ากันได้ง่าย แต่บางครั้งเขาก็ค่อยส่งสายตาเป็นนัยๆ ไปหาพลอยใสเช่นเดียวกัน ว่าคำพูดไหนที่ไม่ควรพูดหรือกล่าวออกไป
และหลังจากมาร์คอฟรู้ว่าพลอยใ
