ค่ำคืนหนึ่งในเรือนรับรองลับของเหล่าพ่อค้าในย่านชั้นในของเมืองหลวง
สายลับคนหนึ่งของแม่ทัพเวยเกาผู้ที่แฝงตัวในฐานะเสมียนของหอการค้าท้องถิ่น กำลังจดบันทึกอย่างละเอียดด้วยมืออันมั่นคง ขณะที่พ่อค้าสองคนในห้องลับกำลังเจรจากันด้วยเสียงต่ำ
“รอบนี้ได้กำไรดีนัก พวกข้าวสารจากโกดังตุนโจวขายออกในเมืองหลวงได้ราคาเพิ่มเท่าตัว อย่าลืมแบ่ง ‘น้ำใจ’ กลับไปให้ปลัดซ่งล่ะ ถ้าเขาไม่ปิดตาข้างหนึ่ง เราก็ไม่มีทางส่งของได้รวดเร็วอย่างนี้”
“แน่นอน เงินน้ำใจส่วนนั้นเข้าจวนซ่งหมดนั่นแหละ หลักฐานการให้เงินและตราประทับสกุลซ่งก็อยู่ในนี้ หากบอกว่าไม่ได้รับมาถามทวงทีหลังก็คงไม่ได้”
สายลับจดจำทุกคำไม่พลาด มองบันทึกเล่มนั้นด้วยหางตาว่าถูกเก็บซ่อนไว้ที่ใด เตรียมจะนำไปเป็นหลักฐานในการรับสินบนในเรื่องนี้ในภายหลัง
ในคืนเดียวกัน ณ จวนเผิงโหว เผิงเหยียนเฉิงได้รับรายงานชุดใหม่จากแม่ทัพเวย เขาขมวดคิ้วแน่น พึมพำออกมาเบาๆ
“ไม่เพียงก่อโรคระบาด ยังฉวยโอกาสค้ากำไรจากของหลวง โกงเงินภาษี ชาวบ้านกลับไม่ได้รับการช่วยเหลือจริง”
<
