หลังจากเรียนเสร็จ พายก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูข้อความที่ได้รับแจ้งเตือนตอนที่เธอกำลังเรียนอยู่ เห็นเป็นข้อความจากคาเตอร์ส่งมาให้เธอโทรกลับ นิ้วเรียวเลยกดโทรออกหาเขา รอไม่นานเขาก็รับสายเธอ
“มีอะไรคะ?”
(ทำงานหรือเปล่า)
“ทำค่ะ กำลังจะไป”
(เลิกกี่โมง)
“หนึ่งทุ่มค่ะ พี่มีอะไรหรือเปล่า?”
(กลับพร้อมฉัน)
เขาบอกเธอแค่นั้นก็วางสายไปทันที ทั้งลลินและมีนาที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ก็ได้ยินเพื่อนพูดโทรศัพท์ทุกอย่าง แอบคิดว่ารุ่นพี่คนนั้นอาจจะเป็นห่วงเพื่อนเธอจริง ๆ ไม่ได้ทำเพราะความจำใจต้องทำ
“วันนี้กูสองคนจะไปนั่งเป็นเพื่อนด้วยนะ เลิกแล้วไม่มีที่ไป”
พายพยักหน้า เธอเองก็อุ่นใจเวลามีเพื่อนสองคนอยู่ด้วยกัน“งั้นไปเถอะ กูจะเข้างานแล้ว”
ทั้งสามคนเดินไปคาเฟ่มหาลัยทันที ซึ่งก็เหมือนกันกับคาเตอร์และเพื่อนสองคนที่ตามเขาไปคาเฟ่มหาลัยเหมือนกัน โดยเป็นฝ่ายสามสาวที่เดินถึงก่อน และพายก็แยกตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นยูนิฟอร์มของร้านคาเฟ่ โดยลลิลและมีนาเลือกสั่งเครื่องดื่มและเดินไปนั่งที่โต๊ะหนึ่งในร้าน
ไม่นานเพื่อนรักวิศวะสามคนก็มาถึงคาเฟ่มหาลัย ซึ่งเมื่อเปิดประตูเข้ามาก็เรียกสายตาจากผู้หญิงที่นั่งอยู่ในร้านให้ม
