ตอนที่ 33
เมื่อเจตนิพัทธ์เห็นทานตะวันนั่งหน้าแดงด้วยความอายเขาจึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ในขณะที่ริมฝีปากหนายังคงยกยิ้มชอบใจในความน่ารักของเธอ ไม่นานนักทั้งสองคนก็ทานอิ่มกันเจตนิพัทธ์จึงพาเด็กสาวเดินไปร้านไอศครีมต่อ ก่อนเสียงโทรศัพท์มือถือของทานตะวันจะดังขึ้นมาขัดจังหวะ
~ครืด ครืด ครืด~
ทานตะวันล้วงโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าขึ้นมาดูว่าใครโทรเข้ามาก่อนหน้าจอจะปรากฏชื่อ ‘คุณเขื่อน’ เธอเลือกที่จะไม่รับสายของเขาก่อนจะเอาโทรศัพท์เก็บไว้ในกระเป๋าตามเดิมอย่างไม่สนใจ
“ทำไมไม่รับสายล่ะครับ” เจตน์นิพัทธ์ถามขึ้นเมื่อเห็นคนตัวเล็กยืนมองโทรศัพท์อยู่สักพักก่อนเธอจะเก็บมันไว้ในกระเป๋าเช่นเดิม
“เอ่อ…เบอร์แปลกๆค่ะ ตะวันเลยไม่รับ”
เจตนิพัทธ์พยักหน้ารับก่อนจะหยิบเมนูไอศครีมให้คนตัวเล็กสั่ง
ธาราธรแอบตามดูตามมองทานตะวันทุกฝีก้าว มือหนากำหมัดแน่นเพื่อพยายามข่มอารมณ์โมโหของตัวเองเอาไว้ พอเขาโทรหาเธอก็ไม่ยอมรับสายของเขาอีกทั้งก่อนหน้านี้เธอก็ไม่ยอมเปิดอ่านข้อความของเขาอีก และนั่นยิ่งทำให้เขาโมโหหนักขึ้นกว่าเดิม
“น้องตะวันครับ”
“คะพี่เจ
