"อื้ออ เฮียคะเดี๋ยวลูกตื่น"
คุณแม่ที่เพิ่งกล่อมลูกน้อยให้นอนหลับได้ เธอก็ถูกมือปลาหมึกของสามีหมาด ๆ เกาะแกะไปทั่วจนเริ่มหายใจติดขัด หนำซ้ำพ่อคุณยังเทียวซุกไซ้สูดดมกลิ่นหอมจากลำคอระหงของภรรยาตั้งแต่ตอนที่เห็นลูกน้อยหลับตาลง โชคดีที่ยัยหนูหันหน้าไปอีกทางทั้งยังนอนหลับปุ๋ยเหมือนไม่อยากอยู่ขัดจังหวะพ่อจ๋าของเธอ
"งั้นเราไปอีกห้องกันนะครับ"
หนิงซินจ้องมองนัยน์ตาของสามีที่เต็มไปด้วยความหิวกระหาย เธอจึงตัดสินใจจะพาชางหยวนเข้าไปดูในมิติของเธอ ยังไงสักวันเขาก็ต้องรู้เรื่องนี้จนได้
"ไปที่ของหนูดีกว่านะคะ"
"หืออ ที่ไหนครับ แล้วลูกล่ะ"
"ลูกก็รู้ว่าหนูอยู่ที่ไหน ตื่นมาถ้าไม่เห็นหนูเดี๋ยวลูกก็เรียก แกไม่ร้องไห้งอแงหรอกค่ะ"
หนิงซินตอบออกไปตามจริง เป่าเปารู้ว่ามีสถานที่ 2 แห่งที่เธอกับแม่สามารถเข้าไปอาศัยอยู่ได้ ถ้าตื่นมาแล้วไม่เจอใครยัยหนูจะนั่งรออยู่บนเตียงแล้วก็เรียกแม่จ๋าให้มาหา
"เอาแบบนั้นก็ได้ครับ"
"งั้นเฮียหลับตานะคะ"
ชางหยวนทำตามที่หนิงซินบอกทุกอย่าง พริบตาเดียวทั้งคู่ก็เข้ามาอยู่ในมิติ หนิงซินจึงบอกให้ชางหยวนลืมตาขึ้น เธอคิดว่าพออีกฝ่ายได้เห็นสิ่งรอบข้างคงมีคำถามมากมายที่ต้องตอบ แต่ไม่ใช่....
