หลี่หนิงซินข้ามเวลาไปเป็นมารดาให้เจ้าก้อนแป้ง ยุค80

หลี่หนิงซินข้ามเวลาไปเป็นมารดาให้เจ้าก้อนแป้ง ยุค80

last updateLast Updated : 2025-06-21
By:  ต้าซ้อOngoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
10
2 ratings. 2 reviews
35Chapters
3.3Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

"ต่อไปเราใช้ชีวิตกันแค่สองคนแม่ลูกก็พอนะลูก มีแค่สองคนเราก็มีความสุขได้เหมือนกัน" ....ในขณะที่หนิงซินคิดจะปิดใจ แต่เธอก็ได้พบกับตัวร้ายที่รักเธอ...เธอจะทิ้งเค้าไป...หรือจะรักในสิ่งที่เค้าเป็น

View More

Chapter 1

ชีวิตแบบไหนกัน

朝釣りをしていたおじさんに発見された青山一葉(あおやま かずは)。おじさんの投げた釣り針が彼女の体に引っかかり、どれだけ引いても動かない。近づいてみると、水に浮かぶ彼女の姿に気付き、釣竿も放り出して、震える足で警察に駆け込んだ。

警察が引き上げた時には、一葉の息はかすかに残るだけだった。

救命センターの医師たちは、もう助からないと判断を下した。

家族も見放したのか、誰一人病院に彼女の姿を見せに来なかった。

でも、どういうわけか一葉は生き延びた。医学的奇跡と呼ばれるほどに。

落下した時の一瞬の痛みより、目覚めてからの全身の傷の方が地獄のような苦しみだった。

人間の骨は全部で206本。その半分以上、108本もの骨が彼女の体内で折れていた。いくつかは粉々になり、大小様々な傷が全身を覆い、生きていることが苦痛だった。

動くことも、誰かに触れられることも一葉には恐怖でしかなかった。

看護師が点滴をする時、手の甲を軽く押さえて血管を探るだけで、一葉の額に冷や汗が吹き出るほどの痛みが走った。

やっと六本の点滴が終わり、少し眠ろうとした時のことだった。

深水言吾(ふかみ げんご)の秘書が部屋に入ってきた。

「奥様、社長が優花(ゆうか)さんへの謝罪に奥様のご同行をお願いしたいとのことで、お迎えに参りました」

ベッドから動くこともできない一葉は、呆然と秘書を見つめた。怪我した頭では、その意味を理解するのに時間がかかった。

「奥様、早めに身支度をお願いできますでしょうか。また社長のお怒りを買うことは避けたいのですが......今回は優花さんまで誘拐事件に巻き込んでしまい、社長は相当お怒りです。

優花さんは社長の大切な方ですから、ご存知の通り......」

秘書の声は丁寧だったが、その口調には明らかな焦りと軽蔑が滲んでいた。

一葉は状況を理解すると、思わず苦笑いが漏れた。

なんて素晴らしい夫に巡り会えたことか。

誘拐犯に崖の上で「どちらか一人だけ助けてやる」と言われた時、彼は躊躇う様子もなく初恋の人を選んで、こっちを死地に追いやった。

そして今、自分が九死に一生を得て、まだ指一本動かすことすらままならない状態なのに、彼の大切な人に謝罪しろというのか。

一葉は震える唇を必死に動かし、かすれた声で言った。「言吾さんにお伝えください。謝罪は結構です。私からの詫び代わりに、あの方を優花さんにお譲りします。末永くお幸せに。お子様にも恵まれますように」

言い終えると、一葉は目を閉じた。もう一言も話す気力が残っていなかった。

痛い。とても痛い。全身の傷が無数の牙で彼女を食い千切るように痛んだ。もう耐えられない。早く眠りたい。

眠れば、この痛みからも解放される。

点滴には鎮静剤が混ぜられていたのだろう。すぐに一葉の意識が遠のいていった。

どれくらい眠っていたのだろう。

一葉が目を開けた時。

深水言吾の怒りに染まった瞳と目が合った。

普段から高慢で気位の高い男だが、怒りを帯びた姿はより一層冷たく、恐ろしかった。

思わず一葉の体が震えた。

「なぜ優花に謝罪に行かなかった?お前のせいで誘拐されて風邪まで引いたんだぞ。分かっているのか?

何度言えば分かる?俺と彼女の間には何もない。なぜそんな言葉で彼女を侮辱する?

いい加減、お前の妄想は止めろ。すべてがお前の考えた通りだと思うな」

一葉は彼を呆然と見つめた。まるで見知らぬ人を見ているようだった。

かつては自分の手に小さな傷一つできただけで、目を赤くして心配してくれた人なのに。

今や自分は全身包帯でミイラのよう。指一本動かすこともままならないのに、彼の目には映っていない。ただ優花が風邪を引いたことばかり気にかけている。

「言吾さん......」一葉は震える声で言った。「私、重傷なの。手すら動かせないほど......」

この言葉を聞けば、せめて一度はこっちを見てくれるかと思った。妻である自分を死に追いやり、このような重傷を負わせたことに、少しは後ろめたさを感じてくれるかと。

でも......

言吾は冷笑を浮かべ、嘲るような声で言った。「本当に怪我をしているとは思えないが、仮に本当だとしても、すべてお前の自業自得だろう?」

一葉は言葉を失い、彼をただ見つめたまま、思わず苦笑いを浮かべた。

七年の愛情が、こんな形で終わるなんて。

自嘲的な笑みを浮かべた一葉の表情を見てか、一瞬だけ彼の眼差しが柔らかくなった。だが、すぐにまた苛立ちと嘲りの色が戻る。「一葉、お前の演技力も随分と上達したようだな」

「包帯の巻き方も、まるで本物みたいじゃないか」そう言いながら、彼は一葉の体を覆う包帯を乱暴に引っ張った。

かすかな接触さえ死ぬほどの痛みを伴うのに、この乱暴な扱いに、一葉は息すら満足に出来なくなった。

一葉が苦しむ間も与えず、彼は彼女の腕を強く押さえつけた。「これは何だ?血か?色合いもリアルだな。本物の血でも買ったのか?医療資源の無駄遣いもいい加減にしろよ」

やっと接合したばかりの骨を、彼は容赦なく押さえつける。

その瞬間、心臓が止まるような激痛が一葉の体を走った。

一瞬のうちに、冷や汗で全身が水に浸かったかのように濡れそぼった。

顔から血の気が失せ、死人のように青ざめていく。

必死で口を開き、止めてくれと懇願しようとしたが、痛みで一葉は声すら出せなかった。

深水言吾が顔を下げ、一葉の蒼白な顔を見た時、やっと何かがおかしいと気付いたようだった。「お前......」

だが、その言葉は途中で携帯の着信音に遮られた。

特別な着信音に、彼は一葉から目を離し、すぐさま電話に出た。

「心配するな、今すぐ行く!」

慌ただしく部屋を出ていく彼は、振り返りもしなかった。

急いでいたせいか、一葉の体に繋がれた点滴のチューブの一本が外れてしまった。

途端に、一葉は呼吸が出来なくなった。

必死で彼を呼び止めようとした。医者を呼んで欲しいと懇願したかった。

でも、どんなに努力しても、かすかな声すら出せない。

息苦しさは増すばかり。まるで誰かに喉を強く握られているような感覚が一葉を襲った。。

意識が闇に沈みゆく中で、一葉は思った。これで本当に死ぬのかもしれないと。

誘拐犯の手にかかることもなく、崖から転落して岩場に打ち付けられた時も死ねなかった自分が、最後は最愛の人の手によって命を落とすなんて、誰が想像しただろう。

自分の全てを捧げて愛した人なのに。

その瞬間、一葉の胸に走った痛みは、これまでの全ての苦痛を凌駕していた。

もう二度と、愛なんてしたくない。そう思えるほどの痛みだった。

......

神は一葉を愛しているのか、それとも嘲笑っているのか。

また一度、死のすぐ傍まで行きながら、一葉は生き延びた。

「奇跡的ですね」と医師に褒められた命の強さ。

看護師長が帰宅前に一度見回りをしようと思い立ったのが幸いだったと医師は言う。もし彼女が異変に気付かず、救急処置室に運ばれるのが数分遅れていたら、一葉の命は消えていたという。

「これほどの生命力は初めて見ました」と医師が言った。

一葉は言葉も見つからず、ただ微かに笑みを返すことしかできなかった。

今回目覚めてから、何か大切なものを失くしたような不思議な虚しさが彼女の心の中に残っている。幼い頃から今までの記憶を辿っても、何一つ欠けているようには思えないのに。

ただ、点滴のチューブがどうして外れたのかだけは、どうしても思い出せない。

医師は「これだけの重傷を負えば、一時的な記憶の欠落は珍しくありません。今は焦らず、治療に専念しましょう」と諭してくれた。

その通りだと一葉は思った。

それ以上、深く考えることはやめにした。

二度目の傷害で症状は更に悪化し、二ヶ月以上もベッドから動けない日々が続いた。

やっと体を動かせるようになっても、一葉の手足の動きは鈍く不自由なままだった。

喉が渇いて堪らないのに、テーブルの水差しに手が届かない。やっとの思いで冷や汗を流しながら掴んだものの、震える手が裏切り、グラスは床に落ちた。

床一面に広がる水を見つめながら、一葉はより一層の渇きを覚えた。

もう一杯注ごうとした瞬間、長身の男が突然部屋に飛び込んできた。

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

user avatar
Nattery
เนื้อเรื่องน่าติดตาม ยังมีคำผิดหลายจุด ขอบคุณที่อัพเดทจนจบ
2025-08-01 18:19:46
0
user avatar
Anděl K
สนุกดี ไม่ยาวมากไป
2025-08-01 03:33:50
0
35 Chapters
ชีวิตแบบไหนกัน
1. นิยายเรื่อง ย้อนเวลาไปปฏิวัติตัวเอง ให้กลายเป็นคุณแม่สุดแซ่บ ยุค80 (จบแล้วมี e-book)2. นิยายเรื่อง หลี่หนิงซิน ข้ามเวลาไปเป็นมารดาให้เจ้าก้อนแป้ง ยุค80 (จบแล้ว มีe-book) 3. นิยายเรื่อง ข้ามเวลาไปทำสวนกับเจ้าหนูตัวป่วนข้างบ้าน ยุค80 (จบแล้ว มี e-book)นิยายทั้ง 3 เรื่องนี้เป็นนิยายชุด ที่มีเนื้อหาและตัวละครที่เกี่ยวพันกัน เพื่อความเข้าใจควรอ่านตามลำดับนะคะท่ามกลางความเงียบในช่วงกลางดึก กระท่อมหลังเล็กท้ายหมู่บ้าน ที่ซึ่งสองคนแม่ลูกเรียกมันว่าบ้าน แม้สภาพของมันแทบบังแดดบังฝนไม่ได้เลยก็ตามหนูน้อยเป่าเปาในวัย 2 ขวบนั่งสะอื้นไห้อยู่ใต้ความมืดมิดมาค่อนคืน โดยที่เด็กน้อยไม้มีโอกาสได้รับรู้เลยว่าแม่ของตนเองได้จากไปแล้ว หนูน้อยเอาแต่คิดว่าแม่นอนหลับ ปลุกเท่าไหร่ก็ปลุกไม่ตื่น"ฮึก แม่จ๋า ตื่ง ๆ เป่าเปากัว เป่าเปาหิวแย้ว ฮึก ฮื้ออ ตื่งนะแม่จ๋า"(แม่จ๋าตื่น ๆ เป่าเปากลัว เป่าเปาหิวแล้ว ตื่นนะแม่จ๋า)ครั้งแล้วครั้งเล่าที่หนูน้อยพยายามเขย่าแขนมารดา แต่ก็ไม่มีการตอบรับใด ๆ กลับมา"ฮื้อออ แม่จ๋าตื่งเถอะ มืกตื๋อเยย เป่าเปากัวแย้ว"(แม่จ๋าตื่นเถอะ มืดตึ๊ดตื๋อเลย เป่าเปากลัวแล้ว)"ซี๊ด ปวดหัว โอ๊
last updateLast Updated : 2025-06-15
Read more
พื้นที่ของเรา
หลี่หนิงซินได้ให้กำเนิดบุตรสาว หน้าตาจิ้มลิ้ม แต่ตัวเล็กจนน่าเป็นห่วง เธอผ่านความเป็นความตายมาอย่างโดดเดี่ยวไร้เงาสามีเคียงข้าง พ่อแม่พี่น้องของสามี พอเห็นว่าเธอให้กำเนิดลูกสาวต่างก็ชิงชังแหนงหน่ายนางมู่หลีกับสามีออกอุบายขับไล่ลูกสะใภ้กับหลานที่เพิ่งเกิด ให้ออกไปใช้ชีวิตกันตามลำพังที่กระท่อมเล็กปลายทุ่ง ทั้งไม่ยอมให้หนิงซินใช้ชื่อมู่ปิงเฉิงลงในใบเกิด ว่าเป็นพ่อของเด็กน้อยเป่าเปา หลังจากนางมู่หลีได้โทรไปบอกเรื่องที่เกิดขึ้น มู่ปิงเฉิงก็บอกมารดาว่าต้องการแต่งงานใหม่กับคุณหนูหว่าน นางมู่หลีจึงปล่อยข่าวว่าหนูน้อยเป่าเปาเป็นลูกชู้ และหลี่หนิงซิเวทมนตร์ก็ตั้งท้องตอนที่สามีไปทำงานต่างเมือง แม้คนบ้านใกล้เรือนเคียงจะรู้ความจริงอยู่บ้าง แต่เรื่องก็ลุกลามยิ่งกว่าไฟลามทุ่งหลี่หนิงซินอดทนรอให้สามีกลับมาเพื่อที่เธอจะได้พูดคุยกับเขาให้รู้เรื่อง เธอยอมทำงานบ้านรับใช้คนในบ้านมู่ทุกอย่าง เพื่อขอโอกาสอยู่รอสามี จากวันเลื่อนเป็นเดือน จากเดือนเลื่อนเป็นปี จนเวลาผ่านไป 2 ปี ในที่สุดหนิงซินก็ทนพิษอาการป่วยไข้และขาดสารอาหารไม่ไหว กับข้าวที่พอหาได้เธอก็ยกให้ลูกสาวกินทั้งหมด เพราะลูกคือดวงใจของเธอแล้วก็มาถ
last updateLast Updated : 2025-06-15
Read more
บ้านมู่
หนิงซินดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ลูกน้อย ก่อนจะรีบเก็บเสื้อผ้าของทั้งคู่ออกไปซักแล้วอบแห้ง ระหว่างที่รอเครื่องซักผ้าเธอเดินไปที่ประตูหน้าร้านที่เป็นกระจกใส มองด้วยตาเปล่าก็รู้ว่าที่นั่นเป็นมินิมาร์ทของเธอหากไม่จำเป็นเธอก็ยังไม่พร้อมที่จะเข้าไปเลือกสิ่งของที่นั่นในตอนนี้ แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อมีหลายอย่างที่เธอจำเป็นต้องเข้าไปหยิบ และยังต้องดูด้วยว่ามีอะไรบ้างที่จะสามารถทำเงินให้เธอได้"น่าขันสิ้นดี ร้านนี้สร้างจากน้ำพักน้ำแรงของฉันแท้ ๆ แต่ฉันกลับไม่กล้าเดินเข้าไปอย่างนั้นเหรอ"แอดดดด"เธอต้องผ่านมันไปให้ได้สิหนิงซิน"ในที่สุดหนิงซินก็ฮึดสู้แล้วเดินผ่านธรณีประตูเข้าไปในมินิมาร์ท ที่แรกที่เธอไปก็คือจุดที่มีชุดของเด็กแขวนอยู่ เธอเลือกไม่นานก็ได้ชุดไปให้ยัยหนูมากกว่า 10 ชุดทว่า..."เฮ้ย! หยิบออกก็ผุดขึ้นมาใหม่ ว้าวว นี่มันน่าทึ่งจริง ๆ"สิ่งที่เห็นทำให้หนิงซินตื่นตาตื่นใจไม่น้อย เป็นแบบนี้ก็แสดงว่าเธอสามารถใช้สิ่งของในนี้ทำทุนสร้างตัวได้ พอนึกถึงจุดนี้หนิงซินก็วางของทุกอย่างลงบนเคาน์เตอร์ แล้วตัดสินใจเดินขึ้นไปบนห้องนอนของเธอกับแฟนเก่า ซึ่งที่นั่นมีสิ่งของของมารดาของเธอถูกเก็บรักษาเอาไว้แอดด
last updateLast Updated : 2025-06-15
Read more
ลูกชู้คืออะไรเหรอแม่จ๋า?
ระหว่างที่กำลังเดินกลับกระท่อมน้อยของตนเอง เสี่ยวเปาที่ยังไม่ทันหายตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นจึงเอ่ยถามมารดา ลึก ๆ แล้วหนูน้อยกลัวว่าแม่จ๋าของเธอจะไม่สบายจริง ๆ "ฮึก แม่จ๋าไม่ซาบายหย๋อ อึก แม่จ๋าจะทิ้งเป่าเปาม้าย" (แม่จ๋าไม่สบายเหรอ แม่จ๋าจะทิ้งเป่าเปาไหม)หนิงซินที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบเอาน้ำในมิติออกมาล้างเลือดที่เปื้อนมืออยู่ออกให้หมด เพราะกลัวว่าเป่าเปาจะตกใจมากกว่าเดิม พอเห็นว่ามือสะอาดจึงรีบอุ้มลูกน้อยขึ้นมาปลอบ"ไม่ใช่แบบนั้นจ้ะ เมื่อกี๊แม่จ๋าแค่แสดงละครเพื่อให้คนที่บ้านนั้นหลงเชื่อ พวกเค้าจะได้ไม่กล้ามาเข้าใกล้พวกเราอีก""ซาแดงลาคองหย๋อ" (แสดงละครเหรอ)"ใช่จ้ะ อีกไม่นานพวกเราต้องไปจากที่นี่แล้ว ว่าแต่ลูกเสียใจไหมที่ต้องไปจากที่นี่ ลูกรักพวกเค้ารึเปล่า"หนูน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของผู้เป็นแม่พยายามทบทวนคำถามเพื่อค้นหาคำตอบเท่าที่สมองเล็ก ๆ จะคิดได้ ทว่าไม่มีครั้งไหนเลยที่หนูน้อยรู้สึกผูกพันหรือรักใคร่ มันมีแต่ความเจ็บปวดและความผิดหวังเสมอมา"หื่อ ยักมะได้ ค้าวมะให้ยัก ย่าบอกเป่าเปายูกจู้ ม่ายมีป้อจ๋า ยูกจู้คือไยหย๋อแม่จ๋า"(รักไม่ได้ เค้าไม่ให้รัก ย่าบอกเป่าเปาลูกชู้ ไม่มีพ่อ ลูกชู้
last updateLast Updated : 2025-06-15
Read more
เสนอสินค้า
หนิงซินพาเป่าเปาเดินดูรอบ ๆ ร้านเพื่อจดจำราคาสินค้าต่าง ๆ แต่เธอก็พบว่ามีสินค้าหลายรายการที่ปล่อยให้ชั้นวางว่างเปล่าไม่มีของขาย ทั้งที่ลูกค้าต่างก็ถามหากันไม่หยุดปาก"เป่าเปา หนูอยากได้ลูกอมตรากระต่ายแบบนี้ใช่ไหมลูก"ลูกอมห่อขนาด 10 เม็ดถูกยื่นมาตรงหน้าหนูน้อย ใบหน้าเล็กยิ้มแฉ่งด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับรีบตอบผู้เป็นมารดา"ใช่แย้วแม่จ๋า แบบนี้เยย" (ใช่แล้วแม่จ๋า แบบนี้เลย)"ถ้าอย่างนั้นเราไปจ่ายเงินกันนะลูก"ผู้เป็นแม่จูงมือลูกสาวไปที่โต๊ะหน้าร้านเพื่อจ่ายค่าสินค้า ระหว่างนั้นก็มีลูกค้าหญิงสาวหลายคนที่เดินเข้ามาถามหาสินค้าจำพวกครีมและเครื่องสำอางที่ขาดตลาด พนักงานหลายคนในร้านก็ว่างงานยืนจับกลุ่มคุยตามจุดต่าง ๆ หนิงซินสังเกตดูชายหญิงสองคนที่ดูมีบุคลิกภูมิฐาน เธอคิดว่าทั้งคู่น่าจะเป็นเจ้าของร้านค้าแห่งนี้ สีหน้าของทั้งคู่ไม่ค่อยดีแถมยังกดโทรศัพท์เหมือนกำลังโทรหาใครสักคนกันให้วุ่น"จ่ายเงินค่ะ ฉันขอรบกวนถามได้ไหมคะ ทำไมพวกครีมหรือของใช้ผู้หญิงถึงไม่มีเลย"พนักงานสาวรีบหยิบลูกอมใส่ถุงหิ้วแล้วรับเงินจากหนิงซิน ก่อนจะทอนเงินให้แล้วค่อยตอบคำถามทีหลังสุดเพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาด"สงสัยพวกตั
last updateLast Updated : 2025-06-15
Read more
ชางจื่ออัน ชางพ่านเอ๋อ
หนิงซินเดินออกจากร้านมาแล้วเปิดดูใบรายการคำสั่งซื้อ ดวงตาของเธอลุกวาวเป็นประกายเหมือนเห็นแสงสว่างที่ส่องผ่านเข้ามาจากปลายอุโมงค์"รอดแล้วเป่าเปาลูกแม่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า""ยอดแย้วหย๋อ?" (รอดแล้วเหรอ)"รอดแล้วจ้ะ ตามแม่มานี่เร็ว เราต้องรีบไปหาห้องพักแล้วนะ"เสี่ยวเปาเดินตามแม่ของเธอไปอย่างว่าง่ายเพื่อไปหาคุณยายที่ร้านนำชา เพื่อไปเอากุญแจบ้านเช่าตามที่นัดหมายกันเอาไว้ก่อนหน้านี้"เปิดเข้าไปเลยนะลูก ถ้าชอบก็ขนของเข้าไปอยู่ได้เลย""ค่ะป้า เดี๋ยวหนูมานะคะ เป่าเปามาขึ้นรถไปดูบ้านกันเร็วลูก""ค่า"หลังจากได้กุญแจบ้าน หนิงซินก็พาลูกน้อยขึ้นจักรยานแล้วปั่นเข้าไปในซอยข้างร้านค้าทันที ไม่ถึง 150 เมตรเธอก็พบบ้านหลังที่ 2 เลขที่ 8 ซึ่งเป็นบ้านชั้นเดียว มีรั้วรอบขอบชิดน่าพอใจไม่น้อย"ลงมาได้แล้วลูก อึ๊บ"หนิงซินอุ้มลูกน้อยลงจากจักรยานแล้วรีบไขกุญแจเปิดเข้าไปดูข้างใน พร้อมกับจูงจักรยานเข้าไปเก็บด้วย บ้านหลังนี้เนื้อที่ไม่เยอะ ตัวบ้านข้างหนึ่งอยู่ติดกับรั้ว แต่มีไม้เลื้อยเกาะตามรั้ว รวมถึงไม้ดอกไม้ประดับคอยบดบังสายตาเวลาขนย้ายสิ่งของได้อย่างเหมาะเจาะ"บ้างไคหย๋อแม่จ๋า" (บ้านใครเหรอแม่จ๋า)"บ้านเช่าจ้ะ เรา
last updateLast Updated : 2025-06-16
Read more
เขาสนใจเธอ
พอกลับมาถึงบ้านเช่า หนิงซินนำของใช้ที่จำเป็นออกมาจากมิติเพื่อจัดเรียงไว้ตามจุดต่าง ๆ ให้เหมือนกับว่าเธอกับลูกอาศัยอยู่ที่นี่จริง ๆ หลังจากจัดของเสร็จเธอก็พาลูกสาวกลับเข้าไปในมิติเพื่อทำกับข้าวกิน วันนี้เธอไม่คิดจะออกไปที่ไหนอีกจึงขนเสื้อผ้าของแม่ออกมาซักจนหมด ตามด้วยชุดใหม่ ๆ ของเสี่ยวเปาน้อย"แม่จ๋าทำไยหย๋อ"หนูน้อยที่นั่งเล่นอยู่กับพี่กระต่ายเดินตามกลิ่นหอมของอาหารมาที่ห้องครัว แม่ของเธอขลุกตัวอยู่ในนี้สักพักแล้วจนเสี่ยวเปาน้อยอดใจรอไม่ไหวจึงต้องเดินมาเกาะขาอย่างออดอ้อน"แม่ทำมักกะโรนีกุ้งสดให้หนูกินจ้ะ""โรนีหย๋อ เป่าเปาอยากเห็ง" (มักกะโรนีเหรอ เป่าเปาอยากเห็น)"ได้เลย อึ๊บ"หนิงซินย่อตัวลงอุ้มลูกน้อยขึ้นมาดูอาหารที่เธอกำลังทำ หูของเธอแอบได้ยินเสียงเด็กกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อได้เห็นกุ้งตัวโต ๆ หลายตัวในกระทะอึก! จ๊อก จ๊อกกกก"ฮะ ฮะ จ๊อก จ๊อกเยยแม่จ๋า"มือเล็ก ๆ ป้องปากหัวเราะอย่างชอบใจ เห็นแบบนั้นผู้เป็นแม่จึงรีบหยิบช้อนมาชิมรสชาติ มิวายที่หนูน้อยจะชะเง้อคอเข้ามาขอชิมด้วยอย่างน่าเอ็นดู"อร่อยรึยังลูก"เธอเอ่ยถามลูกสาวพร้อมกับปิดแก๊สในเวลาเดียวกัน ก่อนจะหยิบถาดอาหารของลูกสาวมาตัก
last updateLast Updated : 2025-06-16
Read more
มีลับลมคมใน
รุ่งเช้าวันต่อมาวันนี้หลี่หนิงซินตั้งใจจะพาลูกสาวออกไปปั่นจักรยานดูร้านรับซื้อนาฬิกา แต่เธอก็ยังไม่มั่นใจว่ายุคนี้จะมีร้านแบบนั้นหรือไม่ ค่ำคืนที่ผ่านมาเธอกับลูกนอนหลับพักผ่อนอยู่ในมิติ บางเวลาหนิงซินก็แอบออกมาดูนอกมิติว่าโจรขโมยไหมแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น"วันนี้กินข้าวต้มดีไหมลูก""ดีค่า แม่จ๋ากิงโก๋โก๋ด้วยได้ม้าย" (ดีค่ะ แม่จ๋ากินปาท่องโก๋ด้วยได้ไหม)"โก๋โก๋?""โก๋โก๋เมื่อวางงายแม่จ๋า" (ปาท่องโก๋เหมือนที่กินเมื่อวานไงแม่จ๋า)"อ๋อ ปาท่องโก๋ที่ร้านคุณยายเหรอลูก""ช่ายค่า""ได้ ๆ เดี๋ยวแม่พาเดินออกไปซื้อ ขอแม่ต้มหม้อน้ำซุปไว้ก่อนนะคะ หนูนั่งเล่นตัวต่อรอแม่จ๋าก่อนนะ"สองแม่ลูกพูดคุยกันระหว่างที่เดินลงจากบันไดชั้นสองของร้านอาหาร หลังจากตกลงกันได้ต่างคนก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนเอง หนูน้อยเสี่ยวเปาไปนั่งเล่นอยู่ในคอกกั้นเล็ก ๆ ของเด็ก ในนั้นมีทั้งตุ๊กตาเจ้าหญิง และตัวต่ออีกหลายอย่างให้เลือกเล่น"เป่าเปาหนูอยากกินข้าวต้มอะไรลูก หมู กุ้งหรือปลา""จุ้งตัวโต ๆ ค้า" (กุ้งตัวโต ๆ ค่า)"ได้เลย"หนิงซินตั้งหม้อน้ำซุปแล้วใส่กระดูกหมูลงไป ตามด้วยเกลือ รากผักชีและพริกไทดำอีกเล็กน้อย เธอดูความแรง
last updateLast Updated : 2025-06-16
Read more
คุณลุง
ตลอดสองข้างทางที่เธอเดินไปมีทั้งแผงลอยและแบบที่เช่าเป็นร้าน บางร้านก็มีพวกอาวุธปืนวางเรียงขายได้อย่างเปิดเผย บางร้านก็คล้ายร้านขายยา หรือสมุนไพรต่าง ๆ แต่สมุนไพรประเภทไหนกันล่ะที่จะมาวางขายในตลาดแห่งนี้ ถ้าไม่ใช่สมุนไพรที่ผิดกฎหมายและให้โทษร้ายแรงต่อร่างกาย"ถึงแล้วครับ ผมจะรอคุณตรงนี้เพื่อพาคุณกลับออกไปส่งที่ทางเข้า"คนดูแลพาหนิงซินกับลูกมาหยุดอยู่ที่ร้านตามแผนที่ในกระดาษที่ได้ดู ก่อนจะเปิดประตูให้เธอเดินเข้าไปข้างในได้อย่างสะดวก"เดี๋ยวฉันเดินไปเองก็ได้ค่ะพี่ชาย ขอบคุณมากนะคะที่พามาส่ง""ไม่ได้ครับ ในนี้มีแต่คนมากเล่ห์ เป็นหน้าที่ของผมที่ต้องส่งคุณออกไปให้สำเร็จ รีบเข้าไปทำธุระเถอะครับ"พอได้ยินที่ฝ่ายตรงข้ามพูดยิ่งทำให้หนิงซินคิดว่าเธอไม่ควรมาที่นี่บ่อย ๆ ครั้งแรกเธอคิดว่าจะเอานาฬิกาออกมาขายครั้งละ 10 เรือนแล้วค่อยมาอีกเรื่อย ๆ แต่พอเห็นแบบนี้ดูท่าว่าเธอคงต้องเปลี่ยนความคิดซะแล้ว"สวัสดีครับคุณผู้หญิง ไม่ทราบว่าวันนี้มีอะไรให้ผมรับใช้"เข้าไปถึงข้างในร้านก็มีเจ้าของร้านรีบออกมาทักทายหนิงซินทันที รอบตัวเธอมีข้าวของวางอยู่ในตู้กระจกหลายอย่างเรียกว่ามีทุกจำพวกถึงจะถูก คล้ายว่าที่นี่รั
last updateLast Updated : 2025-06-16
Read more
รักได้รึเปล่า
ช่วงค่ำของวันนี้ในขณะที่หนิงซินกำลังเช็ดตัวให้ลูกน้อยอยู่ในมิติ โชคดีที่ในมินิมาร์ทมีทั้งยาลดไข้และยาแก้ปวดแก้อักเสบของเด็กขายอยู่ด้วย เธอจึงได้นำออกมาให้เป่าเปากิน พร้อมกับติดแผ่นเจลช่วยลดอุณหภูมิให้อยู่คงที่ไม่ให้ไข้ขึ้นสูง"แม่จ๋า เป็งไยหย๋อ" (แม่จ๋าเป็นอะไรเหรอ)หนูน้อยที่นอนอยู่บนเตียงเห็นว่าผู้เป็นแม่นิ่งเงียบจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย"แม่คิดว่าเราต้องจัดบ้านกันใหม่แล้วล่ะลูก""ไมหย๋อ" (ทำไมเหรอ)"แม่สังหรณ์ใจจ้ะ เราออกไปนอกมิติแล้วจัดบ้านข้างนอกกันดีกว่านะ"หนิงซินเพิ่งได้รู้ตอนที่ชางหยวนมาส่งว่าเขาเป็นญาติผู้น้องของเถ้าแก่ชางจื่ออันที่เป็นคู่ค้าของเธอ หากวันหน้าเขาหรือใครมาที่นี่อาจจะสงสัยได้หากไม่เห็นเครื่องนอนหรือเครื่องครัวที่จำเป็นต้องใช้"สังหองคือไยหย๋อ เป่าเปาม่ายยู้เยย" (สังหรณ์คืออะไรเหรอ เป่าเปาไม่รู้เลย)"เอาเป็นว่าไปอยู่ใกล้ ๆ แม่ ถ้าปวดแผลหรือง่วงนอนเมื่อไหร่ให้รีบบอกแม่ เข้าใจใช่ไหมจ๊ะ""ขะจายจ้ะ" (เข้าใจจ้ะ)ถึงจะไม่ค่อยสบายตัวอยู่แต่หนูน้อยก็ยังซุกซนหยอกล้อมารดาได้ตามประสา เรื่องราวในวันนี้ยังคงติดตาและฝังอยู่ในห้วงความรู้สึกผิดของหนิงซินไม่เสื่อมคลาย หากเธอรู้
last updateLast Updated : 2025-06-16
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status