บทที่ 38 เด็กขี้เมา
สองเดือนต่อมา
“อันนั้นก็ไม่อยากกิน อันนี้ก็ไม่อยากกินจะกินอะไรกันแน่” เสียงเข้มเอ่ยถามแฟนสาวที่ยังตกลงไม่ได้ว่ากินอะไร ทั้งที่เขาเสนอไปร้อยแปดอย่างแล้ว
“ไม่รู้”
“งั้นราเมงที่หนูชอบไหม”
“แล้วแต่พี่” เธอทำหน้ายู่
“แล้วแต่พี่จริงนะ” สายฟ้าย้ำถามเพราะคู่ของเขามีปัญหาอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องกิน
“ราเมงก็ราเมง” พูดจบเจ้าขาก็เดินนำหน้าแฟนหนุ่มตรงไปที่ร้านราเมง เพราะไม่รู้จะกินอะไรแล้ว
พอมาถึงร้านราเมงเจ้าขาก็รีบสั่งอาหารด้วยความหิวโหย ไม่ลืมที่จะสั่งให้กับแฟนหนุ่มด้วย
ตั้งแต่วันนั้นที่เขามาง้อเธอ เขาก็พยายามเข้าหาเธอและพิสูนจ์ตัวเองมากขึ้น จนเธอตกลงปลงใจยอมเป็นแฟนและหมั้นหมายในที่สุด นี่ก็ผ่านมาหนึ่งเดือนหลังจากที่เกิดงานหมั้นหมายเล็ก ๆ ในครอบครัว
“ขออนุญาตเสิร์ฟค่ะ” รอไม่นานพนักงานก็ยกอาหารมาเสิร์ฟ
ซู้ด ๆๆ
เจ้าขาไม่รอช้าจับตะเกียบคีบเส้นซู้ดเข้าปากด้วยความรวดเร็ว
“หนูค่อย ๆ กินเดี๋ยวติดคอ” เขาดุเธอเสียงเข้ม
“ก็หนูหิว” เธอตอบกลับทั้งที่อาหารยังเต็มปาก
“ก็ค่อย ๆ กินก็ได้ไม่อิ่มก็สั่งอีกชาม”
“หนูอ้วนขึ้นมาหลายโลแล้วนะ ยังจะให้กินอีกหรอ” เธอก้มมองร่างกายของตัวเ
