บทที่ 21
ธรรม์บดีไม่สนใจกุลธิรัตน์ เขาเห็นหล่อนนั่งอยู่ตรงนั้น แต่ไม่คิดพูดคุย เท้าใหญ่เบี่ยงไปยังตู้เสื้อผ้า หยิบชุดนอนมาสวมใส่ กุลธิรัตน์หน้าเศร้า เดินเข้าไปอาบน้ำ
หลังจากทำให้ตัวเองสะอาดสะอ้านและสดชื่น กุลธิรัตน์ปิดไฟหัวเตียงที่เขาคงเปิดไว้แทนแสงนีออน ก่อนเดินมาล้มตัวลงนอนฝั่งที่ตนนอนประจำ หล่อนเอนกายให้เบาที่สุด เพราะไม่รู้ว่า ธรรม์บดีหลับหรือยัง ท่าเดิมที่กุลธิรัตน์นอนคือ พลิกตะแคงกายหันหลังให้สามี
“พรุ่งนี้เธอไปทำงานหรือเปล่า” เจ้าของเสียงพลิกตัวมาหาภรรยา ขยับตัวชิดแผ่นหลังสาว พาดแขนบนเอวคอดกิ่ว กุลธิรัตน์ตกใจตอบเสียงสั่น สั่นจากความหวามหวิวจากปลายจมูกที่ซุกไซ้ข้างลำคอ คลอเคลียเบาๆ
“ไม่ทำค่ะ หยุดเสาร์อาทิตย์ แต่พรุ่งนี้พี่เอื้อจะสอนลูกหมีขับรถค่ะ เรานัดกันไว้ตอนเที่ยงค่ะ ส่วนวันอาทิตย์ลูกหมีต้องไปงานการกุศลกับคุณป้านิ่มค่ะ” กุลธิรัตน์ตอบ
“ใครคือพี่เอื้อ” เขาฉุกใจชื่อนี้ ที่น่าเป็นชื่อเล่นผู้ชาย
“ลูกชายคุณป้านิ่มค่ะ” หล่อนตอบ เขาชักสีหน้าตึง ไม่ชอบชื่อนี้มากขึ้น “พี่เอื้อบอกว่า หัดขับรถไว้ไม่เสียหลายค่ะ เผื่อฉุกเฉินค่ะ”
ชายหนุ่มดีดตัวลุกขึ้นนั่ง หยิบมือถือของตนที่วางอยู่บนตู้ข้าง
