บทที่ 72
“คุณแม่ทำอย่างนี้ได้ยังไง ทำได้ยังไง” ทุกคนตกใจที่อยู่ๆ ชนินทร์ระเบิดคำถามเสียงดัง “ใจคุณแม่ทำด้วยอะไร ทำไมถึงทำอย่างนี้”
“อะไรกันตาฟิล์ม แม่แกทำอะไร แล้วแกเป็นอะไร”
ลัดดาถาม มีความงงและไม่เข้าใจ แต่เหมือนอนงค์จะรู้ว่า ชนินทร์อาจรู้ความจริง ทว่านางก็ยังคงทำตัวนิ่งเฉย
“ก็คุณแม่แอบสลับลูกไง สลับตัวลูกหมีกับเมญ่า แท้จริงแล้วลูกหมีคือลูกสาวของคุณน้านิ่ม ส่วนเมญ่าคือพี่สาวของผม พี่สาวของผม...ฮือ...ฮือ...ผมนอนกับพี่สาวตัวเอง...นอนกับพี่สาวตัวเอง...ฮือ”
ชนินทร์ทรุดกายลงนั่งบนพื้น ก้มหน้าร้องไห้อย่างไม่อดกลั้น ระบายความเสียใจแน่นอก อีกคนที่ร้องไห้พร้อมกับชนินทร์คือ อนงค์ นางร่ำไห้หนักมาก น้ำตาแทบเป็นสายเลือด ตัวโยน ไหล่สะท้าน
ลัดดา อภิรักษ์และคีรยา ตกอยู่ในอาการตกใจ ที่บอกได้ว่า ความตกใจก่อนหน้านี้ในทุกเรื่อง ด้อยลงไปเลย สมองยิ่งกว่าปลาถูกทุบหัวเสียอีก หัวใจทุกคนสั่นหนักมาก นิ่งอึ้งกับคำพูดชนินทร์
“ฟิล์มลูกแม่...ฮือ” อนงค์ลุกขึ้นเดินมาทรุดกายลงนั่งข้างชนินทร์ นางโอบกอดบุตรชายด้วยความเสียใจและรู้สึกผิด ทว่าชนินทร์กลับผลักร่างมารดา ราวกับว่ารังเกียจสัมผัสนาง สายตาไม
