ไม่นานก็มาถึงเรือนใหญ่ของตน เป็นเรือนหอที่ใช้ร่วมหลับนอนกับมเหสี แต่ทันทีที่เข้าไปก็ตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อเห็นว่าเจ้าจันทร์พยายามผูกคอตนเองกับราวแขวนข้างบานหน้าต่าง
“น้องจันทร์!” กายใหญ่รีบไปยกนางลง แก้ปมผ้ามัดให้ยกใหญ่ พอรู้มาบ้างว่านี่คือการฆ่าตัวตายของมนุษย์ แต่ภาพที่เห็นมันช่างโหดร้ายเหลือเกิน เด็กสาวถูกวางลงบนที่นอน ซอกคอมีรอยผ้าห่มที่ถูกทำเป็นเชือกแขวนตนเอง น้ำตาไหลเป็นสายน่ารันทดใจ
“น้องทำกระไร วิปลาสไปแล้วหรือ!!” กษัตริย์ยักษ์ต่อว่าหล่อน หากแต่หญิงสาวกลับร่ำไห้ปานจักขาดใจ
“ฮึก... จักให้ตั้งครรภ์กับยักษาเช่นเจ้าแล้วกลับไปหาขุนพิทักษ์เช่นนี้ ข้ายอมตายเสียดีกว่า ตายแทนความอัปยศนี้!!”
“น้องจันทร์ อย่าเอ่ยเช่นนั้น” สุวรรณราพณ์เจ็บปวดเหลือคณา เขาตระกองกอดสาวเจ้าที่ตัวสั่นเป็นลูกนกในอ้อมแขนใหญ่ เจ้าจันทร์ไร้เรี่ยวแรงขัดขืนเต็มประดา นางตรอมใจที่ได้รู้ว่าตนเองตั้งครรภ์กับคนที่ไม่ได้รัก แลอยากฆ่าทั้งตนทั้งลูกแทนความอับอายนี้ไม่ไหว
แล้วท่านขุนจักมองนางอย่างไร ธิดากษัตริย์เมืองจันทร์ที่แสนงดงาม ผ่านการตั้งครรภ์ลูกที่น่ารังเกียจของเผ่าพันธุ์อสูรที่คร่าชีวิตคนในเมืองไปเป็นบาปเป็นเบือ รวมถึงเป
