เซี่ยซูเหยาตื่นอีกทีก็ยามเซินแล้ว นางรู้สึกว่าร่างกายกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาก อีกทั้งความเมื่อยล้าที่เคยมีก็หายไป พอปรับตัวได้นางก็ลุกออกจากเตียงนอน อีกไม่นานบิดาของนางคงกลับมา
ด้านนอกบ้านลมเย็นมากได้ยินว่าเมืองข้าง ๆ มีพายุเข้า ยังดีที่เมืองเฟิงพายุไม่ได้เข้า ไม่อย่างนั้นนางคงไม่ต้องทำอะไรแล้ว
เสียงผ่าฟืนดังขึ้นข้างห้องครัว เซี่ยซูเหยาจัดการเสื้อผ้าเสร็จก็เดินออกไปดู เป็นเซี่ยซูเจี๋ยที่ตื่นขึ้นก่อนน้องสาวไม่ถึงเค่อ พอเห็นว่าน้องสาวเดินออกมาดูก็เอ่ยทัก
“อาเหยาตื่นแล้วหรือ” เนื่องจากไม่ใช่เวลาพักของนาง จึงไม่แปลกที่นางจะตื่นก่อนน้องสาว ทั้งที่เข้าไปนอนทีหลัง
“เจ้าค่ะ”
เซี่ยซูเหยาพยักหน้าพลางอ้าปากหาว ลมเย็น ๆ แบบนี้มันทำให้นางอยากนอนต่ออีก ทว่าหากนอนต่อเห็นทีตอนเย็นจะนอนไม่หลับ
สองพี่น้องช่วยกันผ่าฟืนที่วางอยู่ข้างห้องครัวอย่างรวดเร็ว อันที่จริงฟืนพวกนี้มันถูกผ่าเป็นท่อน ๆ แล้ว ทว่าเซี่ยซูเจี๋ยต้องการฟืนท่อนเล็ก นางจึงผ่าเองและไม่เกินกำลังของนาง
จัดการท่อนฟืนเสร็จเซี่ยซูเจี๋ยก็แยกตัวเข้าไปหุงข้าวแล้วออกมาช่วยน้องสาวรดน้ำแปลงผัก ปกติหน้าที่ตรงนี้จะเป็นของเซี่ยซูเหยียน ทว่าเขาไม่อยู่แล้วสอ
