แดดดี๊ควงหม่ามี๊ ออกมาจากห้องแต่งตัว แล้วเดินออกมา หมุนตัว อวดลูกสาว ที่อยู่ในชุด เสื้อยืด กางเกงขาสั้น
“สวยมากค่ะ หม่ามี๊ขา “ลูกสาวตาเป็นประกาย มองหม่ามี๊ ที่สวยหวานเป็นที่สุด
“อยากสวยแบบนี้ ก็หัดแต่งตัวสวยๆ บ้างสิลูกขา ไม่ใช่ใส่แต่ผ้าใบ ทุกวัน”
คนเป็นแม่ ที่ดีใจเหลือเกิน ที่ได้ลูกสาว เพราะจะได้มีเพื่อนช้อปปิ้ง แต่กลายเป็นว่า ลูกสาวใส่แต่รองเท้าผ้าใบ เหมือนพ่อ แล้วยังรู้จักเครื่องมือ ก่อสร้างทุกอย่าง ขนาดของเหล็ก หรือแม้แต่ สเป็คของปูน ที่เอาไว้ใช้งาน แต่ละอย่าง นี่ยังดี ที่ยอมไว้ผมยาว เพราะช่วงเรียนมหาวิทยาลัย ก็ตัดแต่ผมสั้นตลอด
“เดี๋ยวแคร์ จะออกไปกับพี่โก้นะคะ ถ้าพี่โก้เท แคร์ก็จะไปคนเดียว”
“ได้ยังไงกัน “หม่ามี๊ถามด้วยความเป็นห่วง
“ไปได้น่า ไม่มีอะไรหรอก ใช่ไหม”
แดดดี๊ถามลูกสาว วัยยี่สิบปีเศษ
“ค่ะ ไม่มีอะไรหรอก ช่วงนี้แคร์เครียดหลายเรื่อง อยากจะออกไป ดูอะไรต่ออะไรบ้าง”
คนเป็นพ่อ พยักหน้า รับรู้ แล้วพาแม่ เดินออกมาจากบ้าน
“กับโก้ เสี่ยคิดว่า ยังไงคะ “เมื่ออยู่กันตามลำพัง คำเรียกขาน ก็ถูกเปลี่ยน เสี่ยส่ายหน้า
“ไม่ใช่โก้หรอก ยังไงก็ไม่ใช่ แคร์ไม่ได้ชอบโก้”
คนเป็นพ่อ บอกยิ้มๆ แล้วรั้งต
