หลายชั่วโมงต่อมา
สองร่างเปลือยเปล่านอนหายใจเหนื่อยหอบอยู่บนเตียงกว้างด้วยกัน หลังจากที่บทรักอันเร้าร้อนจบลงโดยที่ไม่รู้เลยว่าเป็นบทรักครั้งที่เท่าไหร่ของค่ำคืนนี้
“ผมไม่อยากให้คุณกลับเลย” ไตรภพพูดออกมาเสียงเศร้าพร้อมกับกอดปรางทิพย์เอาไว้แน่นด้วยท่าทางออดอ้อนไม่อยากให้เธอกลับ ถ้าหากเป็นไปได้เขาอยากจะนอนกอดเธอทั้งคืนไม่ให้เธอจากไปไหน
ชายหนุ่มรู้สึกแปลกใจที่อยู่ๆ ความรู้สึกตัวเองก็เปลี่ยนไป จากความรู้สึกดีๆ ก็กลายเป็นความรู้สึกผูกพันที่มีให้หญิงสาว
เมื่อก่อนไตรภพคิดว่าตัวเองคือฝ่ายลุก เพราะทุกอย่างที่เขาคิดและทำมันคือสิ่งที่เขากำหนดได้ว่าเขาจะสานต่อความสัมพันธ์กับเธอหรือว่าจะหยุดความสัมพันธ์นี้เอาไว้ แต่แล้วเวลานี้… ตอนนี้มันไม่ใช่อย่างที่เขาคิดเสียแล้ว
หรือนี่จะเป็นเวรกรรมที่กำลังตามทันเขา… ไตรภพได้แต่ถามตัวเองในใจ ก่อนที่จะสะบัดหน้าตัวเองแรงๆ เพื่อที่จะปัดความคิดนั้นออกไปจากในหัว
มันคงไม่ใช่เรื่องของเวรกรรม แต่มันอาจจะเป็นเรื่องของความรู้สึกและเขาเองก็ไม่เคยคิดที่จะเอาตัวเองมาผูกพันหรือผูกมัดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน
“เราค่อยนัดเจอกันวันหลังก็ได้หนิคะ” ปรางทิพย์ขยับตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมกับเอ
