ตาสวยค่อยเปิดเปลือกตาขึ้นก็พบกับความคุ้นเคย เพราะมันไม่ใช่ที่ไหน มันคือห้องนอนของเธอที่อยู่ในบ้านของนิโคลติน
"เห้อ ยังไงฉันก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากที่นี่ได้ซินะ" มะลิเม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอยในตาสวยฉายแววความเศร้าหมองไว้ไม่จางหาย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"คุณหนู คุณนิคให้มาตามไปทานเข้าคะ" นมอุ่นตะโกนผ่านประตูเข้ามา ร่างเล็กเมื่อได้ยินดังนั้นจึงรีบจัดแจ้งเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วรีบลงมาข้างล่าง ขาเล็กที่กำลังก้าวลงบรรไดเหมือนจะดูอ่อนแรงลงเสียดื้อๆ ขาเล็กไม่แม้จะก้าวเดินมันกับหยุดนิ่งอยู่กับที่ ตาสวยก็มองภาพนั้นด้วยความโศกศัลย์เหลือทน
"อ้าว มะลิมาทานข้าวด้วยกันสิจ๊ะ" พิมพาที่หันมาเห็นมะลิยื่นอยู่จงเดินเข้ามาจูงแขนมะลิมานั่งที่โต๊ะรับประทานอาหาร
"ขอบคุณนะคะ" มะลิเลือกที่จะไม่มองหน้าชายหนุ่มที่นั้งตรงกันข้ามกับเธอ มะลิตั้งใจก้มหน้าก้มตาสนใจอาหารตรงหน้าอย่างไม่สนใจ
"นิคคะ พอดีว่าพิมอยากไปซื้อของ นิคช่วยไปส่งพิมได้ไหมคะ
"อืม เดี๋ยวผมให้เอดลไปส่ง ผมยังมีธรุต้องจัดการต่อสักหน่อย" ตาคมจ้องมองสาวน้อยตรงหน้าที่กำลังก้มหน้าก้มตาสนใจอาหารตรงหน้าอย่างไม่สนใจ ในตาคมนั้น
