ตอนที่ 22
เมย์บากหน้ามาหาโบตั๋นถึงที่บ้าน แต่ไม่สามารถเข้าไปได้ บ้านหลังใหญ่ที่เธอเฝ้ารอว่าซักวันคุณไกรจะมาเธอย้ายมาอยู่ที่นี่
“ฉันอยากพบคุณโบตั๋นจริงๆ ค่ะ ช่วยฉันหน่อยเถอะ” เมย์ยืนเกาะรั้วอ้อนวอน คนสวนที่กวาดใบไม้อยู่แถวนั้น
“เธออยากพบฉันทำไมหรอ บ้านนี้ไม่มีคุณไกรของเธอหรอกน่ะ” โบตั๋นยืนมองจากภายในบ้านมาซักพักแล้ว ให้ใครไล่ก็ไม่ยอมไป ก็อดที่จะเดินออกมาคุยไม่ได้ สงสารเด็กในท้องที่ต้องมายืนตากแดดกับแม่แบบนี้
“เมย์ไม่ได้มาหาคุณไกรค่ะ เมย์อยากคุยกับคุณโบตั๋น”
“ฉันเคยบอกว่าอย่าเรียกชื่อเล่นฉันนิ”
“เมย์ลืม ขอโทษด้วยค่ะคุณวนิดา”
“ฉันจะคุยกับเธอ แต่ไม่ใช่ในบ้านนี้ เดี๋ยวให้เลขาติดต่อไปว่าไปเจอที่ไหน วันนี้เธอกลับไปก่อน อย่ามาเป็นลมเป็นแร้งหน้าบ้านฉัน ขี้เกียจเรียกรถปอ.” พูดจบโบตั๋นก็เดินกลับเข้าไปในบ้านทันที
เมย์ยืนกำหมัดแน่น “ เมย์จะรอเลขาคุณวนิดาติดต่อไปนะคะ เมย์ใช้เบอร์เดิมค่ะ” ถ้าเธอไม่หวังให้โบตั๋นถอนฟ้อง เธอไม่มีทางบากหน้ามาขอร้องศัตรูถึงหน้าบ้านขนาดนี้หรอก จากที่ไปบ้านขอคุณไกรมา ดูแล้วคงไม่มีคนช่วยเธอแน่นอนทุกคนรักแต่นังเมียหลวง
โบตั๋นให้ดวงใจจัดการนัดเมย์มาคุยที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“เ
