The Boss who Ghosted Me
Moon De Vera was never the type to take risks—lalo na sa pag-ibig. Pero nang inalok siya ng isang deal ng estrangherong si Lucas Madrigal, pumayag siya.
Fake relationship. No strings attached.
Lucas needed a pretend girlfriend para patahimikin ang media, at si Moon—she badly needed the money para sa pamilya niya.
Sa simula, malinaw ang kasunduan. Walang selosan, walang expectations. Pero kahit gaano nila tangkaing panatilihing peke, hindi nila mapigilan ang spark na unti-unting nabubuo.
Late-night talks. Unexpected kilig. Lingering stares. Halos.
Pero sa kasagsagan ng paglalim ng nararamdaman ni Moon, biglang nawala si Lucas. Walang paalam. Walang mensahe. Ghosted. Left hanging.
Pitong taon ang lumipas. Si Moon, mas matatag na ngayon. Mas kampante, mas kumpleto. Sa pagbabalik niya sa corporate world, nag-apply siya sa isang sikat na kumpanya—hindi niya alam, doon din siya muling masasaktan.
Lucas Madrigal is back.
Pero ngayong CEO na siya, at si Moon ang magiging sekretarya niya, tables have turned.
Lucas acts cold, pero may halong pag-aalalang hindi niya maitagong lubos. Moon, on the other hand, pretends she's fine. But the tension? It's there.
Unspoken. Unfinished. Undeniable.
As they spend more time together, lumalabas ang mga lihim—kung bakit bigla siyang nawala. Kung anong nangyari sa pagitan nila noon. At kung totoo nga bang wala siyang naramdaman.
Pero ang mas mabigat:
May bagong plano si Moon. At hindi ito para muling magmahal.
It’s to make him fall—this time, without catching him.
Matutuloy ba ang plano ni Moon?
O hahayaan na lang nya ang nakaraan at sasabay sa agos ng pag-iibigang mabubuo muli
Read
Chapter: Chapter 19: Spill the TruthThe copy room smelled like freshly printed contracts and burnt coffee. Nakatayo si Moon sa tabi ng coffee machine, inaayos ang spill sa cup na hawak niya. Hindi niya inaasahan na biglang papasok si Daniella Zobel, naka-suede heels pa rin kahit maaga, at may bitbit na designer tote na para bang pinalayas ang saleslady sa buong Greenbelt."Oh, Moon. Good morning," Daniella said, her voice syrupy sweet. "You're here early. Diligent as always, I see."Napalingon si Moon, half-smile, full fake. "Of course. Someone has to make sure the CEO's life doesn't collapse before 9 AM."Daniella chuckled, faux-friendly. "Right. I guess that’s your thing—fixing what's not yours."Moon tilted her head, trying to maintain composure. "Unlike you, I don’t confuse possession with purpose."Daniella stepped closer, taking her own mug from the rack. "But you're so... good at pretending you belong, Moon. It’s impressive, actually. The whole ‘indispensable secretary’ act."Moon calmly poured her coffee, refusi
Last Updated: 2025-08-04
Chapter: Chapter 18: Another Mr. Madrigal? POV: Moon De VeraAlas-diyes pa lang ng umaga pero ang tension sa office parang alas-singko na ng hapon sa EDSA. Mabilis ang tiklado ng keyboard, pero mas mabilis ang bulungan sa hallway. I knew what they were talking about. Hindi na bago. Daniella made sure of that.Pagpasok ko pa lang sa floor, ramdam ko na agad ang tingin ng mga mata. They weren’t hostile, just… curious. Some with pity. Some with judgment. But none of that mattered—not today.Kahapon, I cried. Today, I choose clarity.“Good morning, Miss De Vera,” bati ni Jonah, isa sa mga interns, habang inaabot ang kape ko.“Thanks, Jonah. You’re the only decent man in this building.”He chuckled nervously. “Ay, hindi po ako magko-comment diyan.”Tumawa ako, kahit konti. Still hurts, pero at least I’m laughing.Pag-upo ko sa desk ko, nakita kong may bouquet ng dried lavender sa inbox ko. No card. No name. Just a single sticky note:“For calm. —L”Nagtaas ako ng kilay. “L?”Lucas? Hindi. That man couldn’t even say sorry. Definitel
Last Updated: 2025-08-04
Chapter: Chapter 17: “Sa Likod ng Katahimikan”POV: Moon De VeraThe elevator doors slid shut behind me, and only then did I realize I’d been holding my breath.Tahimik ang buong ride paibaba. Malamig. Mas malamig kaysa sa labas. Mas malamig kaysa sa tono ni Lucas. Mas malamig kaysa sa halik ni Daniella na tila sinaksak ako habang nakangiti.My reflection in the elevator walls was a blur—rain-slick hair, mascara smudged, eyes na hindi na sigurado kung maiiyak pa ba o pagod na lang.By the time I stepped out sa lobby, the rain had slowed to a drizzle. Pero sa loob ko, bagyo pa rin.At wala na akong payong.So I walked. Just like that. In the rain. In heels. Sa gitna ng gabi, habang patak ng ulan ang tanging tunog.Pagod. Basang-basa. Pero buo.Sa gitna ng daan, napahinto ako. Tumikhim ng hangin. Tinapik-tapik ang sarili.No. I would not let this break me.---*2:07 AMPagbukas ko ng pinto sa apartment ko, madilim. Tahimik.I flipped the switch. The light hummed to life. Kasing-ingay ng puso kong gustong sumabog.Hinubad ko ang hee
Last Updated: 2025-08-03
Chapter: Chapter 16: “Territory”POV: Moon De VeraBumukas ang pinto.Nandoon siya.Si Daniella Zobel. Perfectly made-up despite the rain, with that wet trench coat clinging to her shoulders, as if she just walked out of a telenovela. Pero walang ka-drama-drama ang mukha niya.Flawless.Flat.Nakakatakot.“Lucas,” sabi niya, matalim. “We need to talk. Now.”Hindi ko agad nagawa ang dapat gawin — which was to leave. Ang una kong instinct? Tumayo, i-collect ang sarili, iwan silang dalawa.Tumalikod na ako para lumabas at iwan silang dalawa. Walang luha. Walang galit. Gusto ko lang makalabas.Pero Daniella had other plans.“Wait.”I paused.“Before you go…” she said, her voice suddenly sweeter — too sweet. Like honey poured over poison.Then, before I could even turn around, she stepped closer to Lucas.Way too close.And kissed him.Right in front of me.It wasn’t soft.It wasn’t romantic.It was deliberate.Like a full-stop.A closing statement.A big red marker sa whiteboard ng buhay ko — "MINE."Lucas didn’t kiss h
Last Updated: 2025-08-02
Chapter: Chapter 15: May Romance? POV: Moon De Vera Mas mahirap pala ‘yung ganito. 'Yung hindi kayo nag-aaway. Hindi kayo nagtatalo. Pero alam mong may binabago sa pagitan ninyo. Pagkatapos ng gabi sa rooftop, akala ko tapos na ang bigat. Pero hindi pa pala. Ang totoo, doon pa lang nagsisimula ang tanong. Bakit ngayon ko lang siya naririnig magsalita nang buo? Bakit ngayon ko lang siya nakikitang may takot na mawala ako? At bakit parang ako na ang hindi sigurado? --- Kinabukasan, maaga akong dumating sa opisina. Hindi dahil sa deadline, kundi dahil gusto kong mauna sa gulo. Pagbukas ko pa lang ng email, sunod-sunod na alerts: “URGENT: CONFIDENTIAL LEAK REPORT” “PRIVATE MEETING: 2PM, Boardroom C” “SUBJECT: Clarification re: Financial Irregularities” Alam ko agad. Hindi pa tapos ang issue kay Mr. Yulo. Tahimik ang opisina. Parang lahat naglalakad sa salamin. Isa-isa, umiwas ng tingin sa akin. Pero ramdam ko ang bigat ng mga tanong sa mga mata nila. Then, tumawag si Ma’am Estrella. “Moon, you’re needed at
Last Updated: 2025-08-01
Chapter: Chapter 14: Let's set aside the plan for nowPOV: Moon De VeraTumahimik ang buong boardroom.Nakatayo pa rin ako, hawak ang folder na puno ng resibo, e-mails, at revised reports. Si Mr. Yulo — once untouchable — ngayon ay parang unti-unting nilalamon ng sarili niyang kasinungalingan.Hindi ko alam kung bakit hindi ako kinakabahan. O baka nasanay na lang akong matakot, kaya ngayon, wala nang natira.“Miss De Vera…” ungol ni Mr. Yulo, pilit umaahon sa kahihiyan. “You’re just a secretary. How dare—”“I’m not just anything, sir,” putol ko, diretso ang tono. “I may be a secretary by title, but I’m a professional by integrity. I work hard, I observe, and I don’t pretend not to see anomalies. So if your ego is bruised… hindi ko kasalanan ’yan.”The air shifted.Lucas didn’t speak. Not yet. He watched me like I was something unfamiliar — like the girl he ghosted seven years ago had disappeared, and someone stronger had taken her place.---Pagkatapos ng meeting, nagkanya-kanyang labasan ang mga executives. May iilan ang ngumiti sa akin
Last Updated: 2025-08-01
LOGIN
